خدا توفیق دهد که آدم شوم!

به گزارش نوید شاهد البرز؛ «شهید ابوالفضل یزدی» که نام پدرش «صفی اله» است نوزدهم شهریور ماه 1345 چشم به جهان گشود. در دوران دفاع مقدس به عنوان رزمنده به جبهه رفت و دوازدهم آبان ماه 1362 در جزیره مجنون به شهادت رسید. تربت پاکش در گلزار شهدای امامزاده محمد (ع) کرج است. 

آنچه در ادامه می‎خوانید متن وصیت‌نامه و پیام شاخص شهید یزدی است.

*الَّذينَ آمَنُوا وَ هاجَرُوا وَجاهَدُوا في‏ سَبيلِ اللَّهِ بِأَمْوالِهِمْ وَ أَنْفُسِهِمْ أَعْظَمُ دَرَجَةً عِنْدَاللَّهِ وَ أُولئِکَ هُمُ الْفائِزُونَ*(توبه /20)

آنان که ایمان آوردند و از وطن هجرت گزیدند و در راه خدا به مال و جانشان جهاد کردند آنها را نزد خدا مقام بلندتری است و آنان بالخصوص رستگاران و سعادتمندان دو عالمند.

شهادت می دهم که خدا یکی است و محمّد (ص) رسول و آخرین پیامبر اوست و علی(ع) ولی خدا  امیرمومنین است.

با سلام و درود فراوان به پیشگاه ولی عصر (عج) و نایب بر حقّش امام خمینی و سلام و درود فروان به روان پاک شهدای اسلام و درود بر امت شهیدپرور ایران و سلام بر اهالی محترم و کسانی که وصیّت نامه مرا گوش می کنند یا می‌خوانند، برادران عزیزم! من در شأن این نیستم که وصیّتی به شما رزمندگان اسلام بکنم. فقط چند تذکر می خواستم بدهم و آن هم این است که برادران عزیز به فرامین اسلامی گوش فرا دهید و دستورات اسلامی را مو به مو اجرا کنید؛ یکی از آن فرامین جهاد اکبر یعنی جهاد با نفس خود. از شما عاجزانه تقاضا دارم که بر هوای نفسانی خود غلبه کنید و این شیطان زبون را از خود برانید و دنباله‌رو راه شهیدان باشید و در جهاد اصغر که جهاد با کافران است، شرکت کنید و جبهه های جنگ را خالی نگذارید و اگر هم در جبهه های جنگ شرکت کردید برای هوای نفسانی خود به جبهه نیایید.

برادران عزیز و ملت شهیدپرور، برای این به جبهه آمده ام که تا آنجا که می توان در راه اسلام عزیز فداکاری کن و بر علیه دشمنان مکتب اسلام بجنگم و خدای را شکر می گویم که به من توفیق شرکت در جبهه های جنگ را عطا فرمود. در دل‌ها و خاطره ها خیلی زیاد است، اما یک مصیبت مرا آزار می دهد و هرگز از یادم نمی رود و بعضی اوقات وقتی به یادم می افتد اشک در چشمانم حلقه می زند و قلبم می سوزد. خدایا! بسیاری از دوستانمان بودند که با ما بودند و لیاقت و سعادت شهادت را در راه خدا پیدا کردند و از ما سبقت گرفتن و به لقاءالله پیوستند. اما این حقیر روسیاه و گنه‌کار هنوز که هنوز است قلبم عوض اینکه رشد و تکامل یابد روز به روز عقب می رود و عوض اینکه روزبه روز خوب تر شوم. هر روز بدتر از روز دیگر می شوم و هر لحظه در خطر غلبه هواهای نفسانی هستم و بسیار جای تأسف است که اینقدر از هم‌رزمان شهیدم عقب مانده ام.

آرزو می کنم و از خدا می خواهم که توفیق دهد آدم شوم و عاشق شوم و بعد توفیق شهادت در راه فی سبیل الله نصیب من روسیاه گردد.

پدر و مادر عزیزم! ای کسانی‌که 17 سال تمام شب و روز زحمت کشیده اید تا به این سن رسیده ام و الان در پیش شما نیستم. پدر عزیزم! می دانم که خیلی به شما بدی کرده ام گاهی موقع‌ها که ناراحت می شدم و شیطانی در جلدم نفوذ می کرد یک چیزهایی می گفتم که موجب ناراحتی شما می شد. از شما تقاضا دارم که مرا ببخشی و حلالم کنی، اگر لیاقت پیدا کردم جبران می کنم.

مادر عزیزم! ای که از جانم برایم نزدیکتری و بیشتر از جانم تو را دوست دارم و ای که شب و روز بی خوابی کشیده ایی تا به این سن رسیده ام منو ببخش که نتوانستم دینم را اَدا کنم و اکنون بعد از 17 سال فقط یک تکه کاغذ برای شما باقی گذاشتم، شیرت را حلال کن که اگر شما از من ناراضی نباشید دیگر من در آن دنیا هم نابود خواهم شد.

برادران عزیز و خواهران مهربانم اول از برادرانم تقاضا دارم که جای مرا در خانه پر کنند و نگذارند مادرم جای خالی مرا حس کند و تقاضا دارم که در بسیج محل نام‌نویسی کنید و در آنجا مشغول کار باشید و در راه خدا کار کنید که خداوند تبارک و تعالی شما را کمک می کند. از خواهران عزیزم تقاضا دارم که فرزندانشان را در اسلام بپروانند و همچون زینب (ع) باشند. در آخر وصیّتم ذکر می کنم. چیزی ندارم فقط مقداری از پادگان طلب دارم اگر خواستید دریافت کنند و مقداری از آن 1500 تومان را به بسیج محل بدهید.

در پایان از همه شما طلب بخشش می کنم و از تمامی فامیل تقاضا دارم که مرا حلال کنند. والسّلام

خدایا، خدایا، تا انقلاب مهدی خمینی را نگهدار، از عمر ما بکاه و بر عمر رهبر افزا، رزمندگان اسلام نصرت عطا بفرما.  ابوالفضل یزدی دوم اسفندماه 1362

پيام شاخص شهيد بزرگوار بر اساس متن وصيّت نامه و مطابقت با آيات و روايات

پيام شهيد: برادران عزیز و خواهران مهربانم اول از برادرانم تقاضا دارم که جای مرا در خانه پر کنند و نگذارند مادرم جای خالی مرا حس کند.

شاهد قرآنی: وَلاَ تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُواْ فِي سَبِيلِ اللّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْيَاء عِندَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ .(آل عمران / 169)

هرگز كسانى را كه در راه خدا كشته شده‏‎اند مرده مپندار بلكه زنده‎‏اند كه نزد پروردگارشان روزى داده مى ‏شوند.

انتهای پیام/