نگاهی حقیقت‌یاب به امور داشته باشید

به گزارش نوید شاهد البرز؛  شهیدرحیم محمد‌نژاد، یکم مرداد 1342، در شهرستان تهران چشم به جهان گشود. پدرش حسين و مادرش فاطمه نام داشت. تا پايان دوره متوسطه درس خواند و ديپلم گرفت. به عنوان پاسدار وظيفه در جبهه حضور يافت. دوازدهم شهريور 1362، در پنجوين عراق به شهادت رسيد. پيکر وي مدت‌ها در منطقه بر جا ماند و پس از تفحص، در گلزار شهداي بي‌بي سكینه تابعه شهرستان شهريار به خاك سپرده شد.

متن وصیت نامه و پیام شاخص شهیدمحمدنژاد را بخوانید.

بسم الله الرحمن الرحيم

 بار پروردگارا، به ما صبر و استوارى ببخش و ما را ثابت قدم دار و ما را بر شكست كافران يارى فرما.
خدايا، ياريم فرما تا در اين لحظه هاى آخر آنچه دردلم هست، بگويم.
سلام بر تمامى خانواده ام؛ پدر و مادر و خواهران و برادرم. پس از عرض سلام من چند كلمه اى وصيت داشتم كه مى خواستم انجام دهيد.

..... از پدر و مادرم تقاضا دارم كه خود را براى از دست دادن من ناراحت نكنند تا اين كه خداوند اگر اجرى براى ما آنها را نيز شريك بگرداند.
و همين طور از خواهرانم خواهش مى كنم كه تحت احساسات دنيوى خود قرار نگيرند و داد و فرياد راه نيندازند. اين را بدانيد كه من شما را دوست دارم ولى هيچ علاقه‌اى نبايد مانع از اين بشود كه من و شما از راه حق دست برداريم.
و آخرين تقاضايم اين است كه افرادى كه بخواهند در تشييع جنازه ام اعمال نادرست و حرف هاى ناحق بزنند، شركت نكنند.
براى آخرين مرتبه مى گويم براى مردن من ناراحت نشويد. به‌ياد بياوريد صحنه كربلا را كه زينب و يا امام حسين (ع) با آن همه كه برادر و فاميل و دوست و پسر و ديگران را از دست دادند همچون كوه استوار بودند، چرا؟ زيرا همه را در راه خدا داده اند.

خدايا، تو خود مى دانى كه من شك دارم از مسلمان بودن خود چراكه اعمال بدم را وقتى كه مى بينم و يا عبادت خود را در مقابل عبادت مومنين مقايسه مى كنم، مى بينم كه هنوز خيلى مانده تا من يك مسلمان واقعى بشوم. مولا على (ع) را مى بينم كه با آن همه پاكى و خلوص نيت باز هم شب ها به‌درگاه خداوند گريه و زارى مى كند. پس واى به‌حال من گنه‌كار كه سراسر عمرم را در گناه و سياهى به‌سر برده ام و هيچ كارى براى دينم نكرده ام.
ولى خدايا، تو ارحم الراحمينى، مرا و امثال مرا ببخش و بيامرز و تا وقتى كه خالص نشده ام مرا از اين دنيا مبر و تا وقتى كه مرا نبخشيده اى، مرا از دنيا مبر. اى كه به ما جان دادى تقاضا مى كنم خالصم گردان و از گناهانم درگذر.
ضمنا اين را بگويم كه من در لباس مقدس سپاه پاسداران هستم و در اين لباس خواهم مرد. ....
من سعادت ديدن چهره نورانى و درخشان امام را نداشتم ولى هميشه به روزى فكر مى كنم كه ايشان را از نزديك ببينم و زيارتش كنم ولى اگر نتوانستم در اين دنيا ايشان را زيارت كنم، سلام مرا از دور به ايشان برسانيد و تا زنده ايد تابع امرش بمانيد.
چند كلمه اى با افرادى كه فكر مى كنند اين آمدن من به جبهه اشتباه بوده و هست دارم.
رسول خدا مى فرمايد: كه بالاى هر نيكى و عمل صالحى نيكى و عمل صالح ديگرى است تا اينكه اين عمل صالح مى رسد به شهادت ديگر از اين عمل بالاتر عمل ديگرى نداريم.
من سخنانم را با روايتى از حضرت رسول (ع) شروع كردم. گرچه اين روايت كاملا روشن كننده پاسخ آن افراد است ولى من مى خواهم كمى مفصل‌تر بيان كنم.
اكثر افرادى كه به من اين حرف را مى زدند خود خوب مى دانند كه وضعيت مادى و مسكن و در آمد ما چگونه است و همه هم گول ظاهر مرا خورده اند. آنها فكر مى كنند كه اگر من نزد پدر و مادرم بمانم و كار كنم بهتر است تا اينكه به خدمت در راه خدا (جبهه ) بروم. همانطور كه گفتم آنها ظاهر امر را در نظر مى گيرند و نگاه به حقيقت نمى كنند.

آيا اگر در واقعه كربلا وقتى كه‌ همه مردان بنى هاشم و صحابه امام و فاميلش به شهادت رسيدند و هيچ مردى به غير از حضرت زين العابدين و امام نبود. كه آن هم امام چهارم در بستر بيمارى بود .امام حسين نبايد به ميدان مى رفت و بخاطر آن همه زن و بچه از كار خدا دست مى كشيد. البته نمى گويم نگهدارى و حمايت از آنها مورد رضاى خدا نيست؟ نه، بلكه مى گويم به ميدان رفتن حسين (ع) مهمتر از آن بود براى اينكه اسلام را داشت و آن‌همه زحمت پيامبررا حفظ نمود.

حال وضعيت من هم به اين‌صورت است. البته نه اينكه فكر كنيد من خودم را با آقايى مثل امام حسين (ع) مقايسه مى كنم. خير، من خيلى ذليل‌تر از اين حرف ها هستم. و خيلى كوچك‌تر از اين هستم كه خود را مقايسه با آن بزرگواركنم. و ليكن ما مي‌دانيم كه ائمه و پيامبران الگو براى انسان‌ها هستند و ما همه بايد از ائمه و از مكتب اسلام سرمشق بگيريم. پس مى بينيد كه من در اين ميان هيچ كاره‌ام.
از لحاظ روزى هم خداوند روزى رسان است و هر جورى شده روزى خانواده ام را خواهد رساند. من فقط يك بنده حقير و گنه كارخدايم. والسلام
 
 
پيام شاخص شهيد بزرگوار بر اساس متن وصيّت نامه و مطابقت با آيات و روايات
 
پيام شهيد: از خواهرانم خواهش مى كنم كه تحت احساسات دنيوى خود قرار نگيرند و داد و فرياد راه نيندازند.
شاهد حديثی:  قال امام علی علیه السّلام: حُبُّ الدُّنيا يُفسِدُ العَقلَ وَ يُصِمُّ القَلبَ عَن سَماعِ الحِكمَةِ وَ يوجِبُ اَليمَ العِقابِ. (مستدرک الوسایل و مستنبط المسایل ج 12 ، ص41)
امام علی علیه السلام فرمودند: دل بستگى به دنيا، عقل را فاسد مى ‏كند، قلب را از شنيدن حكمت ناتوان مى ‏سازد و باعث عذاب دردناك مى ‌شود.
 
 انتهای پیام/