جانم را در راهی که از حسین و حسینیان آموخته‌ام، فدا می‌کنم
به گزارش نوید شاهد البرز؛ شهیدرضا پهلواني، یکم بهمن ۱۳۴۶، در شهرستان كرج به دنيا آمد. پدرش سلمان و مادرش خورشيد نام داشت. تا دوم راهنمايي درس خواند. به عنوان بسيجي در جبهه حضور يافت. چهارم مرداد ۱۳۶۵، در جزيره مجنون عراق دچار سانحه رانندگي شد و بر اثر ضربه مغزی به شهادت رسيد. پیكر او را در امامزاده محمد (ع) زادگاهش به
خاك سپردند. برادرش رجبعلي نيز شهيد شده است.
آنچه در ادامه می خوانید متن وصیت نامه و پیام شاخص شهید پهلوانی است.
به نام الله پاسدار حرمت خون شهیدان
* وَلا تَحسبَنَّ الَّذین قُتِلوا فِی سَبِیل اللهِ اَموَاتا بَل اَحیَاء عِندَ رَبّهِم یُرزَقُون * (آل عمران/169) آنانکه در راه خدا کشته شده اند مرده نپندارید بلکه زنده اند و نزد پروردگارشان روزی می خورند.
این‌جانب رضا پهلوانی در تاریخ پانزدهم فروردین 1365 وصیّت نامه ی خود را که در سلامت کامل روحی و جسمی به‌سر می برم می نویسم.
با سلام بر مهدی موعود (عج) و نایب بر حقّش امام خمینی و با سلام بر ارواح طیّبهی شهدا از صدر اسلام تاکنون. پس بدین ترتیب وصیّت نامه خود را آغاز می کنم. ای مادر مهربان و برادران و خواهران عزیزم سلام.
مادر عزیزم! در همه ی عمرم هیچ‌کس را به اندازه ی شما دوست نداشتم. مادر مهربانم! در اول جوانی جهالت ها کرده ام و غصّه ها داده ام با اینکه شما را بیشتر از هر چیز دوست دارم ولی خود را موظّّف می دانم که برای دینم و راهم را که از حسین و حسینیان آموخته ام در آن کوشش کرده ام و بر آن اعتقاد و ایمان دارم جان خود را فدا کنم تا شاید بتوانم با شهید شدنم بتوانم نهال انقلاب و اسلام را آبیاری کنم.
مادرگرامی ام! از شما تقاضا دارم که پس از شهادتم بیش از پیش صبر داشته باشید. مادر و برادران و خواهران عزیزم! امیدوارم که مرا به بزرگی خودتان ببخشید. همچنین از تک تک دوستان و آشنایان و فامیل نیز همین تقاضا را دارم و به‌خصوص از برادران بسیج که خیلی گردن من حق دارند. من به هیچ وجه راضی نیستم که از خون شهدا کوچکترین سوء استفاده بشود.
در آخر هم جنگ جنگ تا پیروزی. رضاپهلواني پانزدهم فروردین ماه 1365
هستم اگر می روم / گر نروم نیستم
پيام شاخص شهيد بزرگوار بر اساس متن وصيّت نامه و مطابقت با آيات و روايات
پيام شهيد: من به هيچ وجه راضي نيستم كه از خون شهدا كوچكترين سوءاستفاده بشود.
شاهد حديثی: ما خَيْرٌ بِخَيْر بَعْدَهُ الْنّارُ، وَماشَرَ بِشَرّ بَعْدَهُ الْجَنَةُ. (نهج البلاغه صفحه 1184)
آن خوشي كه دنبالش آتش باشد خوشي نيست، وآن ناخوشي كه پايانش بهشت باشد ناخوشي نيست.
منبع: پرونده فرهنگي شهدا، اداره اسناد انتشارات، هنري
