جان امانتِ الهی است
به گزارش نوید شاهد البرز؛ شهید پرویز اصل زعيم، هشتم تير 1342، درشهرستان ساوجبلاغ چشم به جهان گشود. پدرش علي‌عطا، كشاورز بود و مادرش جيران خانم نام داشت. تا پایان دوره راهنمايي درس خواند. به عنوان بسيجي در جبهه حضور يافت. يکم فروردين 1361، در رقابيه بااصابت تركش به سينه، شهيد شد. پیکر وي را در روستاي بختيار تابعه زادگاهش به خاك سپردند.
در ادامه متن وصیت‌نامه و پیام شاخص شهید اصل‌زعیم را بخوانید.
بسم الله الرحمن الرحیم
سلام ای پدر و مادرعزیزم،
سلام گرم و صمیمانه‌ای که در این لحظه‌های آخر برایت می فرستم. امیدوارم که با آغوش باز آن را بپذیرید. پدر عزیز و مادر گرامی ام! ای که برایم زحمات بسیاری کشیده‌اید و من نتوانستم زحمات ارزنده شما را جبران کنم ولی اینک که در این قطعه کاغذ به‌عنوان وصیّت برایتان می نویسم؛ هنگامی است که شب های حمله فرا می رسد و امکان دارد که دیگر شما را نبینم و خداوند بزرگ شهادت را نصیب من سازد. فقط از شما تقاضا دارم که در مرگ من هیچ‌گونه ناراحت نباشید و فقط برایم جشن بگیرید که به‌درستی شما امانت خداوند را به خودش سپردید.
توصیه به پیروی از ولی‌فقیه
خداوند به شما اجر و عنایت فرماید و به شما صبر بدهد. از شما می خواهم هرگونه ناراحتی از من دیده‌اید به بزرگواری خودتان ببخشید. سلام، ای برادران و خواهران عزیزم! ای نور چشم پدرم، به شما در این لحظه‌های آخر توصیه می‌کنم که از پدرعزیزمان دوری نکنید و پیرو خطّ اصیل رهبر عزیزمان امام خمینی باشید. اگر من به شهادت رسیدم به پدرو مادرم دلداری بدهید. خودتان هم اسلحه‌ام را برگیرید و با دشمنان کافر اسلام تا آخرین نفس بجنگید. در خاتمه از خداوند متعال طلب آمرزش برای همگی شما دارم. إن شاءالله که خداوند از گناهان ما بگذرد و شهادت را نصیب ما هم بکند. خداحافظ و خدانگهدار همگی شما.
پرویز اصل زعیم. ساعت 2:30 بعد از ظهر یکشنبه. اول فروردین 1361
پيام شاخص شهيد بزرگوار بر اساس متن وصيّت نامه و مطابقت با آيات و روايات
پيام شهيد: به درستی شما امانت خداوند را به خودش سپرديد خداوند به شما اجر و عنايت فرمايد و به شما صبر بدهد.
شاهد قرآنی: إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُكُمْ أَنْ تُؤَدُّوا الْأَماناتِ إِلى أَهْلِها ... (نساء/58)
هرآينه خدا شما را (هر كه هست) فرمان مي دهد كه امانت و سپردهها را (هر چه باشد) به صاحب و دهنده آنها برگردانيد.
شاهد حديثی : امام علی (ع) : اللَّهُمَّ اجْعَلْ نَفْسِي أَوَّلَ كَرِيمَةٍ تَنْتَزِعُهَا مِنْ كَرَائِمِي وَ أَوَّلَ وَدِيعَةٍ تَرْتَجِعُهَا مِنْ وَدَائِعِ نِعَمِكَ عِنْدِي.
بارالها، از تمام نعمت‌های بزرگی که به من عطا فرموده ای، جان مرا اولين نعمتی قرار ده که از من سلب می‌کنی، و از تمام امانت هایی که به من سپرده ای حيات مرا اولين امانتی قرار ده که از من پس می گيری.[ چون هر يك از اعضاء شخص كه پيش از مرگ تباه شود در بلاء و رنج مىماند، پس لطف خدا بر بنده آن است كه پيش از گرفتن اعضاء جان را بستاند كه آدمى نيم مرده و نيم زنده نماند]. (ترجمه و شرح نهج البلاغة (فيض الإسلام)، خطبه 206، ج4، ص680)
منبع: پرونده فرهنگي شهدا، اداره اسناد انتشارات، هنري
