در وصیت‌نامه شهید «سیدمصطفی حسینی» مطرح شده است؛
نوی شاهد - شهید «سید مصطفی حسینی» از شهدای دوران دفاع مقدس است. او در وصیت‌نامه‌اش نوشته‌است: «تسليم در برابر دشمن كافر عين ذلّت و بدبختى است و من كوشيده‌ام و مى‌كوشم كه تسليم را تمكين نكنم و تابع حق باشم و در جبهه‌ی حق، خواستار شهادت باشم. »
احیای ارزش ها

به گزارش نوید شاهد البرز؛ شهید «سید مصطفی حسینی» بیست و ششم بهمن ۱۳۴۳ در شهرستان کرج دیده به جهان گشود. پدرش سید غریب و مادرش بی‌بی‌جان نام داشت. تا پایان دوره متوسطه درس خواند و دیپلم گرفت به عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور یافت. هشتم آذر ۱۳۶۰ در بوستان بر اثر اصابت ترکش خمپاره به گردن شهید شد. پیکر وی را در گلزار شهدای چهارصد دستگاه زادگاهش به خاک سپردند. برادرش سیدجلیل نیز به شهادت رسیده است.

در ادامه متن وصیت‌نامه شهید «سیدمصطفی حسینی» را بخوانید.

بسم الله الرحمن الرحيم

به نام خداوند در هم كوبنده‌ی منافقين و به ياد مولايمان مهدى (عج)

اللهم اجعلنا فى زمره الشّهدا

خدايا مرا در صف شهدا قرار ده. ( قرآن كريم )

شهادت راه سرخ علوی است

سلام بر پدر و مادر عزيزم. سلام من بر تمام ملّت مسلمان جهان، من در جهانى و در عصرى به زيستن ادامه مى‌دهم كه غارتگران و جهانخواران بين‌المللى در تلاش نابودى تمامى ذخاير مادّى و معنوى بشريّتند و اين غارتگري‌ها در همه‌ی زمان‌ها بوده و هر مجاهدى در زمان خودش براى زيستن در عزّت به نبرد پرداخته و اين نبرد از آغاز بشريّت و به‌خصوص بعد از تاريخ اسلام ادامه يافته و تدريجا به ميزان خونخواريشان به اوج خود رسيده و من در زمانى زنده‌ام كه برادران مسلمان فلسطيني‌ام در زير چكمه‌ی زورگويان فرياد يارى مى‌طلبند و دستشان به دعا به‌سوى خدا و نگاهشان به سوى من است. من چگونه بنشينم و همچنان به خواب روم و اين واقعيّت‌ها را ناديده بگيرم و چگونه اين نداى (هل من ناصر ينصرنى) سرور شهيدان و بزرگ آزاده تاريخ كه گفت آيا كسى هست كه مرا يارى دهد پاسخ نگويم؟ آخر اى پدر و اى مادر همانطور كه گفته اى من مسلمانم و شما نيز به خاندان پيامبر عشق مى ورزيد؛ بينديشيد كه من چگونه نشستنم را توجيه كنم و همانطور كه تربيتم كرده ايد و چون مرا در محيط گرم خانواده با معارف اسلامى آشنا كرده ايد درك خواهيد كرد كه راهى جز انتخاب شهادت سرخ علوى كه امام حسين (ع) نيز فداى آن شد، نداشتم و بسيار دلايل بي‌شمارى نيز هست كه فرصت نوشتن را ندارم. امّا اين را بدانيد كه مرگ سرخ به از زندگى ننگين است.

تسليم در برابر دشمن كافر عين ذلّت و بدبختى است و من كوشيده‌ام و مى‌كوشم كه تسليم را تمكين نكنم و تابع حق باشم و در جبهه‌ی حق، خواستار شهادت باشم. امروز و در مكانى كه اين وصيّت را مى نويسم؛ همه‌ی برادرانى كه همچون من آماده به جبهه رفتن هستند، آرزويى به جز بيرون راندن دشمن از سرزمين اسلاميمان با عشقِ به شهادت و عشقِ به خاندان پيامبر و عشقِ به همه ارزش‌هاى الهى ندارند. آنها مى‌گويند كساني كه تن به هر ذلّتى مى‌دهند تا زنده بمانند مردگان پليد و خاموش تاريخند و نخواهيد كه من جزو اين دسته باشم. بنابراين به جبهه ‌مى‌روم همچون كساني كه در گذشته و حال به جبهه رفتند و راه شهدا را كه همان راه امام حسين (ع) است ادامه خواهم داد. به جبهه مى روم براى بیرون راندن دشمن تجاوزگر و پس گرفتن زمين‌هاى اشغالى. به جبهه مى‌روم براى اينكه آمريكا نيايد و به جبهه مى روم براى ظهور همه‌ی ارزش‌هاى الهى و تداوم و استمرار آن.

وصيّت مى‌كنم اى پدر و اى مادرم كه برايم خيلى رنج ها كشيده ايد. خواهرمهربانم! اى برادران عزيزم! براى زنده كردن ارزش ها و شناخت حقيقت و يافتن روح معنوى بيشتر به قرآن مراجعه كنيد و نهج البلاغه را از ياد نبريد. راه شهدا را گرامى بداريد و امام سازش‌ناپذير كه همه‌ی عمرش را صرف تداوم اين ارزش‌ها كرده تنهايش نگذاريد و همچون هميشه سخنانش را تبديل به عمل كنيد و در جادّه‌ی حقيقت راهتان را ادامه دهيد. بدانيد كه دير يا زود همه ی ما خواهيم رفت و بازگشت همه ما به‌سوى خداست. چيزى جز عمل صالح از ما باقى نخواهد ماند چنانكه گذشتگان رفتند و خاك شدند و آن‌ها كه در صراط مستقيم بودند اسمى و نامى از ايشان ماند و آنهايى كه از صراط مستقيم منحرف شدند مانند منافقانِ بدتر از كفّار هميشه به جهنّم ابديّت خواهندرفت.

پدر و مادرعزیزم! تنها خواسته اى كه ازشما دارم اين است كه اگر من شهيد شدم برايم گريه نكنيد و بدانيد كه هيچ كس حقّ مطالبه كردن خون من را ندارد. زيادى سرتان را درد نمى آورم. در آخر از شما حلاليّت مى‌طلبم و با شما خداحافظى مى‌كنم. فرزند شما سيّدمصطفى حسينى. چهارشنبه هفدهم تیر ماه 1360  

پيام شاخص شهيد بزرگوار بر اساس متن وصيّت نامه و مطابقت با آيات و روايات

احيـاء ارزش‌هـا

پيام شهيد : برادران عزيزم! براى زنده كردن ارزش ها و شناخت حقيقت و يافتن روح معنوى بيشتر به قرآن مراجعه كنيد و نهج البلاغه را از ياد نبريد.

شاهد قرآنی : وَ أَنْ أَتْلُوَا الْقُرْآنَ فَمَنِ اهْتَدى‏ فَإِنَّما يَهْتَدي لِنَفْسِهِ وَ مَنْ ضَلَّ فَقُلْ إِنَّما أَنَا مِنَ الْمُنْذِرينَ (نمل/92)

و من مأمور هستم كه قرآن را براى مردم تلاوت كنم. پس هر كه راه يابد تنها به سود خود راه يافته است و هر كه گمراه شود به ضرر و زيان خود گمراه گشته است.

شاهد حديثی : النّبي (ص)َ قَالَ :‏ إِنْ أَرَدْتُمْ عَيْشَ‏ السُّعَدَاءِ وَ مَوْتَ الشُّهَدَاءِ وَ النَّجَاةَ يَوْمَ الْحَسْرَةِ وَ الظِّلَّ يَوْمَ الْحَرُورِ وَ الْهُدَى يَوْمَ الضَّلَالَةِ فَادْرُسُوا الْقُرْآنَ فَإِنَّهُ كَلَامُ الرَّحْمَنِ وَ حِرْزٌ مِنَ الشَّيْطَانِ وَ رُجْحَانٌ فِي الْمِيزَانِ‏. (جامع الأخبار، ص41)

اگر مى‏‌خواهيد كه همچون سعادتمندان زندگى كنيد، و همچون شهيدان از دنيا برويد، و در روز حسرت نجات يابيد، و در روز گرماى سخت سايبانى داشته باشيد، و در روز گمراهى بر راه راست برويد، قرآن را بخوانيد كه كلام رحمان است و حرزى در برابر شيطان و سبب‏ سنگينى ترازوى اعمال.


منبع: پرونده فرهنگی شهدا،اداره اسناد انتشارات، هنری

برچسب ها
نام:
ایمیل:
* نظر:
استان ها
عکس
تازه های نشر
اخبار برگزیده