تاملی بر وصیت نامه شهید والفجر هشت

نوید شاهد البرز؛ پاسدار شهيد «حميد محرابي» که نام پدرش «هيبت اله» در تاریخ هشتم دی ماه 1341، در روستاي هفتگل از توابع رامهرمز چشم به جهان هستي گشود.

وي دوران كودكي خويش را در آغوش گرم كانون خانواده سپري نمود تا اينكه به سن هفت سالگي رسيد و جهت آموختن دانش و معرفت وارد كانون فرهنگي آموزش كه همان مدرسه است شد و تحصيلات خود را تا كلاس سوم دبيرستان در همان محل سكونت خود سپري نمود. سپس بعد از پيروزي انقلاب و تشكيل نهادها ايشان نيز وارد سپاه گرديد و به عنوان پاسدار وظيفه در آنجا مشغول به خدمت شد و با شروع جنگ تحميلي از طريق سپاه به جبهه‌هاي حق عليه باطل شتافت تا اينكه در تاریخ بیست و یکم اسفند ماه 1364، در عمليات «والفجر هشت» در منطقه «فاو» با اصابت تركش به فيض شهادت نائل گرديد. تربت پاکش در گلزار شهدای اهواز نمادی از ایثار و شهامت در راه وطن است.

وصیت نامه پاسدار شهید«حمید محرابی» را در ادامه مطلب می خوانیم:

شهادت می دهم «لا اله الا الله محمد رسول اله» است.

با سلام و درود بر امام مهدی و رهبر کبیر انقلاب و خانواده هایی که  در این انقلاب و در این جنگ شریک غم همه مظلومان و مصیبت زدگان بوده اند.

خدایا! اکنون دارم وصیت می کنم چند روزی هم بیشتر به عملیات نمانده، نمی دانم سرنوشتم چه می شود. از یک طرف خوشحالم دوست دارم به پیش تو بیایم و از طرفی هم ناراحت از اینکه با این همه گناه چطور بیایم. وصیتی آنچنان طولانی ندارم و کسانی که سنگ انقلاب و اسلام را به سینه می زنند در همه ابعاد چه معنوی و چه مادی از اسلام و امام و روحانیون و خانواده های شهدا و جنگ دفاع کنید.

وصیتی هم به امت و دوستان: جنگ نعمت است، از دست ندهید ما که بی ابرو هستیم لااقل در پیش خدا و رسول و شهدا خجالت زده نباشیم. ای کسانی که مخالف اسلام هستید؛ اخر تا کی در جهل و جهالت، اخر تا کی تک روی، تا کی دنباله روی خط امریکا و شوروی ...

ای خواهران و برادران! که با شکلهای گوناگون در سرزمین مقدس اسلام راه می روید، جواب خدا را بدهید. بی حجابی، ایا این هم خدا را راضی می کند؟! تغییر شکل دادن، ایا کمک به جنگ و اسلام می کند؟! بیایید نگذارید غضب خدا زیادتر شود و هنوز هم دیر نشده قدم به قدم بیایید. وای برادران حزب الهی مسجد و غیره شما دیگر باید خودتان را وقف جبهه و اسلام کنید که امام حسین(ع) منتظر شما ست که چه زمانی دین آنها ادا خواهید کرد. مگر زمانی که امام مهدی(ع) ماموریت را به امام حسن (ع) دهد شما ارتش و شما در بسیج الگویی برای ملل اسلام باشد نماز و روزه و اخلاق حزب باید با پوست و استخوان شما قاطی شود.

پدر و مادر عزیزم! در ظاهر برای شما فرزند بودم  ولی خودم چنین احساسی را نداشتم چون خیلی شما را اذیت کردم. پدرم چقدر زحمت برایم کشیدی. قربان آن شبهایی و روزهایی که خسته از سرکار می امدی و من عوض دلگرمی یک غم بر غم تو اضافه می کردم حتی از اوائل جنگ تا الان در یک مغازه و یا نانوایی هم نرفتم و تو پیرمرد در ان هوای سرد برای ما نان و غذا می خریدی من که نمی توانم قدردانی کنم.

مادرم! با تو چطور سخن بگویم. تو  انقدر با زحماتت ما را خجالت زده کردی که حتی خجالت می کشیدم از جبهه به خانه بیایم زیرا تو خیلی از ما پذیرایی می کردی. ان شاءاله خداوند شما را در دنیا و اخرت فراموش نکند.

خواهران عزیزم! به عنوان یک برادر کوچک می گویم: همین راه را محکم بگیرید. نماز جمعه و دعای کمیل و حجاب اسلامی را الگو همه کارهایتان قرار دهید. راه زینب را شما می توانید احیا کنید.

برادرم غلامرضا از اوائل جنگ خیلی من علاقه به تو داشتم. شاید برادر حرف شنویی نبودم و اکثر نصیحتهایی که به من می کردی، جنیه موفقیت امیزی در زندگیم داشت اگر از ما ناراحتی دیده ای ما را ببخش یا جنگ به پایان می رسد یا پیروز می شویم و گرنه شما را به خدا جبهه را ترک نگویید. برادر کوچکم محمد را موظف به دین اسلام نما اگر سنش زیاد شد ان هم همانند دیگر بسیجیان راه شهدا و دیگر رزمندگان را ادامه دهد.

رضا ( افشین) فاطمه احسان را هم همینطور

از تمام عموها و داییهایم تقاضای حلالیت می کنم و شما را به خدا می سپارم دیگر عرضی ندارم سعی کنید امام فقط ناراحت نشود و به شما افتخار کند.

در حدود سه ماه روزه قضا دارم و سه سال هم نماز قضا اگر کسی می خواست برایم بگیرد و اگر کسی از من چیزی می خواهد از خانواده ام تحویل بگیرد و اگر هم از کسی چیزی می خواهم حلال است.

والسلام حمید محرابی

در ذوالفقاری چهاردهم اسفند ماه 1364،  ساعت 12 شب