نامه ای از تک تیرانداز سیزده ساله؛ شهید علیرضا محمودی پارسا
نوید شاهد البرز؛ شهید «علیرضا محمودی پارسا» که نام پدرش «ابوالقاسم» است در تهران چشم به چهان گشود. وی در حالیکه دانش آموز مقطع دوم راهنمایی بود بعد از دلاوریهای فراوان در منطقه عملیاتی «فکه» در بیست و نهم بهمن ماه 1361، به شهادت رسید. تربت پاک شهید در «امامزاده محمد» کرج نمادی از ایثار و پایداری در راه وطن است.
قسمت هایی از متن نامه شهید علیرضا محمودی پارسا را در ادامه می خوانیم:
«... فقط از شما تقاضا دارم امام را دعا كنيد. من در اينجا درس هاي زيادي گرفتم؛ درس برابري و برادري، درس استقامت، درس شهادت. من وقتي كه برادران نيروي پاسدار را دراينجا مي‌بينم كه با خواندن قرآن و توسل و حاجت از خدا درخواست شهادت مي كنند، خجالت مي كشم. پدر و مادر عزيزم مي دانم كه آرزو داريد و فرزندتان در كنارتان باشد وليكن بدانيد وقتي سخن از اسلام به ميان مي آيد؛ بايد تمام ماديات را كنار گذاشت و به معنويت پيوست.
اي خداي بزرگ! اي كاش من هزاران جان داشتم و همه آنها را فداي تو مي كردم. در موقع تشييع جنازه من گريه نكنيد و بگوييد پسر من به لقاءالله پيوست. به ضد انقلاب بگوييد تا وقت است، توبه كنند و گرنه در چنگال الهي بايد جواب خون شهدا از جمله شهيد بهشتي و رجايي و باهنر و صدوقي و دستغيب و... بدهند.
پدر جان! سفارشي به شما دارم كه اگر من در اين عمليات طوري شدم، هيچ ناراحت مباشید و صبر را از پدر «شهيد جهازي» فرا بگيرید و مادر جان! شما نيز هيچ روحيه ات را از دست نده و خواهران عزيز شما هم همينطور تا آخر بايستيد. در مقابل تمامي مصائب صبر كنيد. من در جايي هستم که شايد لياقتش را ندارم. جايي كه مملو از جوانان عاشق، عاشقان الله كساني كه حاضر هستند براي پياده شدن فرامين الهي حتي جان خود را نيز بدهند تا بلكه اين فرامين بزرگ بر روي زمين جاري شود. (ان شاء الله)»
منبع: پرونده فرهنگی شهدا،اداره اسناد انتشارات، هنری
