شهید«احمد صدری»؛ از خود ضعف نشان ندهید که ضد انقلابیون سوء استفاده کنند

نوید شاهد البرز؛ شهید «احمد صدری»سوم آذر 1340 ، در شهرستان زنجان چشم به جهان گشود. پدرش عبادالله و مادرش معظمه نام داشت. دان شآموز سوم متوسطه در رشته تجربي بود. از سوي بسيج در جبهه حضور يافت. هفدهم دي 1359 ، در هويزه بر اثر اصابت تركش خمپاره به شهادت رسيد. مزار وي در گلزار شهداي بي بي سكینه شهرستان «شهريار» قرار دارد.

فرازی از وصیت نامه شهید«احمد صدری» را در ادامه می خوانید:

اگر من در جبهه نبودم از همه چیزها دور بودم و هرگز نمی فهمیدم انقلاب اسلامی چیست و اکنون می فهمم مسلمان بودن یعنی چه ؟ می خواهم گریه کنم چون هرگز نمی فهمیدم چکاره ام.

خدایا! تو شاهدی که من نه به خاطر پول نه به خاطر خود نمائی بلکه فقط به خاطر تو آمده ام. دوستان شیطان قوی هستند از خدا به خواهید که شما را به راه راست هدایت کند. خدایا! گریه می کنم به یاد آن کودکانی که در زیر موشکهای دشمن فریاد می زنند؛ «الله اکبر» اگر اعضای بدنم تکه تکه شود و در آتش بسوزانند هرگز انقلابم را به دشمن نخواهم فروخت و به نام او که همه چیز از اوست و زنده به اویم و به نامش که زندگیم به خاطر اوست اکنون یوم الله دیگر است که پیرو یوم الله حسین(ع ) اینک ما می گوئیم: حسین جان! در فضای گرم خونین ایران زمین دست مردانگی مشت کرده و به ندای غریبی و تنهائی ات لبیک می گوییم و این روش یک عاشق حقیقی است باید اینگونه باشیم که کاری حسینی کرده ایم و پرچم خمینی را برافراشته و یار او شده ایم و غیر از این اگر باشیم یزیدی هستیم امیدی است مسیر مرا تمام اقوام و دوستانم طی پند پشتیبان انقلاب و رهبر و هر کس که در خط اوست باشند و حجاب و عفت و پاکدامنی را سرلوحه ی زندگی خودتان قرار دهید و فرزندانتان را چنان تربیت کنید که هر کدام مبارزی باشند در راه خدا.

امام فرمودند: فخر و عظمت بر جوانان عزيزى كه در راهى قدم برداشته و پاسدارى از مكتبى كه شكست ناپذيرو سر تا پا پيروزى است. (امام خمينى)

از پدر و مادرم متشكرم كه برايم زحمت بسيار كشيدند و ناراحتيها را تحمل كردند تا من راحت باشم. مادر جان! اگر من سعادت شهيد شدن را داشتم و شهيد شدم برايم گريه نكنيد و جامه‌مشكى نپوشيد و هيچگونه ضعفى از خودتان نشان ندهيد كه ضد انقلابيون از آن سوء استفاده كنند.

برايم حجله نگيريد و خرجهاى ديگر نكنيد چون حضرت على اكبر و قاسم كه شهيد شدند يزيديان نگذاشتند كه حتى مردم برايشان گريه كنند .......

تو اى مادر! اى لطف خدادادى، و اى هم شان پاكيها ،مكش آه، مزن بر سر، زسر بردار آن تور سياه داغدارى را.

بتن كن جامه‌اطلس ، اطاقم را با مشك و عنبر مزين كن و غمهاى دلت را ، زير خاك گور من بگذار ، من آنجا راحتم ، هر چند دائم همدمم سنگ است.

وليكن خوب ميدانم هميشه سنگ يكرنگ است.

خدايا، خدايا، تا انقلاب مهدى ، خمينى را نگهدار

منبع: پرونده فرهنگی شهدا،اداره اسناد انتشارات، هنری