روایتی خواهرانه از شهید بسیجی «محمدآقا غلام رضائی»

نویدشاهدالبرز؛ شهید «محمدآقا غلامرضایی» که نام پدرش «علی کرم » است که در اول خرداد ماه 1350، در کنگاور چشم به جهان گشود. وی تحصیلاتش را تا اول راهنمایی ادامه داد و به عنوان پاسدار در درگیری مسلحانه در پنجم آبان ماه 1367، به شهادت رسید. تربت پاکش در گلزار شهدای حاجی آباد نمادی از ایثار و استقامت در راه وطن است.

روایتی خواهرانه از شهید «محمدآقا غلام رضائی» را در ادامه می خوانید: 

«محمد» كه فاميل و اقوام وي را «محمد آقا» صدا مي‌كردند. در سال ،1350 در يك خانواده مذهبي در روستاي «فش» از توابع استان باختران متولد و به علت شرايط اجتماعي ،اقتصادي به وجود آمده توسط رژيم ستم شاهي همراه خانواده به شهرستان كرج مهاجرت و پس از پشت سر گذاشتن دوران كودكي وارد مدرسه شد و با شوق و اشتياق فراوان مشغول درس خواندن شد.

دوران تحصيل راهنمايي محمد همزمان بود با مبارزات مردم مسلمان ايران به رهبري حضرت امام خميني(ره) رهبر انقلاب و بنيانگذار جمهوري اسلامي محمد نيز مانند اغلب هم سن و سال هاي خود در تظاهرات و راهپيمايي ها شركت مي نمود تا اين كه حكومت آمريكايي شاه سرنگون و انقلاب اسلامي به پيروزي رسيد.

محمدآقا در آن هنگام ضمن ادامه تحصيل به فعاليت مورد علاقه خود يعني عضويت در پايگاه بسيجي ادامه مي داد تا اين كه جنگ تحميلي به وجود آمد و اهميت پايگاه هاي بسيج محلي براي پشتيباني از جنگ و مبارزه با دشمنان داخلي وارد مرحله جديدي شد. اين جا بود كه محمد به طور موقت ترك تحصيل نمود در ضمن اشتغال به كارهايي خدماتي شب ها را با بسيج همكاري مي نمود به طوري كه مشغول شدن بيش از اندازه او در فعاليت هاي بسيج كه در آن شرايط خالي از خطر نبود مخصوصاْ براي نوجواني به كم سن و سال بودن محمد آقا پدر و مادر را نگران كرده بود .

گذشته از اين اوصاف او در خانه طور ديگري رفتار مي‌كرد و ماه هاي رمضان كه مرا حتماْ سحر بيدار كنيد و يا سر شب به مسجد رفتن او حاكي از كارها و رفتارهاي حاكي از خشوع و فروتني او بود كه در محمد بروز كرده بود. محمد به جبهه و جنگ علاقه اي وافر داشت.

خصوصيات اخلاقي محمد براي آن سن و سال و تجربه كم او چيز قريبي بود. همه از برخورد و تواضع محمد تعريف و تمجيد مي‌كردند. محمد اين اواخر در برخورد با پدر و مادر و خانواده اش خيلي با احتياط و دور انديشانه رفتار مي‌كرد. حسن برخورد و محمد خيلي‌ها را نگران كرده بود حتي لباس پوشيدن و خصوصاْ موقعي كه كم كم آماده براي جبهه شده بود. او مي خواست به جبهه برود و در مصاف با دشمنان خدا به طور مستقيم نبرد نمايد.

چيزي جز الطاف خداوندي براي آماده كردن محمد در رسيدن به فيض شهادت چيز ديگري نبود و هر چه بگويم از رفتارهاي او در واقع گوشه اي از منش ها و كارهايي كه شايد و حتماْ نوجواني هاي ديگر نيز دارند را گفته ام و خلاصه اين كه محمد به عنوان پاسدار افتخاري مشغول انجام وظيفه در منطقه نوسود گرديد زيرا ديگر در شهر ماندن و صرفاْ در پايگاه خدمت كردن برايش قابل تحمل نبود موقعي كه به آخرين مرخصي آمد حال و هواي ديگري داشت چهره اش حركاتش و گفتارش مخصوصاْ در خانه كه ما نيز بي بهره نبوديم طور ديگري شده بود خصوصاْ با مادرش زيرا علاقه عجيبي به مادرش پيدا كرده بود در هر حال محمد رفت و براي آخرين بار پس از اتمام مرخصي رفت.

سرانجام در تاريخ پنجم آبان ماه 1367، محمد همانند سالار شهيدان كربلا و همه شهيدان انقلاب اسلامي به شهادت رسید كه آخرين مسئوليت ايشان در واحد اطلاعات عمليات تيپ «حمزه سيد الشهدا» پاوه قائم مقام اطلاعات و عمليات را عهده دار بود و اين وظيفه الهي را به نحو احسن انجام داد.

روحش شاد و راهش مستدام باد .

در پايان چند بيتي از حافظ شاعر «لسان الغيب» براي شما عزيزان مي گويم كه با توجه به معني كه بي مناسبت با شهيد نيست خالي از لطف نيست.

سمند صاعقه زين كن سواره بايد رفت *

شهيد زنده تاريخ عشق مي گويد*

به دار سرخ انا الحق دوباره بايد رفت*

گذشت كشتي خورشيد از جزيره موج *

به غرقه گاه خطر زين كناره بايد رفت*

به گوش لاله خونين نسيم عاشق گفت*

چو گل زباغ جهان پاره پاره بايد رفت*

شكفته در افق خاك آفتاب يقين*

به بام ديده براي نظاره بايد رفت*

امير قافله نور مي دهد فرمان*

به رزمگاه شهادت هماره بايد رفت*

رسيد لحظه موعود و نيست گاه درنگ*

واقعه بي استخاره بايد رفت*

بپوش جوشن آتش به تن سوار فلق*

كه در مصاف حنان چون شراره بايد رفت

منبع: پرونده فرهنگی شهدا،اداره اسناد انتشارات، هنری