فرازی از زندگی شهید عملیات نصر4 «سید مرتضی میر مجیدی »
نوید شاهد البرز؛ شهيد «سيد مرتضي ميرمجيدي» در سال 1345، در حصارك كرج در يكي از خانواده‌اي مؤمن و با معتقدات شديد مذهبي چشم به جهان گشود. شهيد «مرتضی ميرمجيدي» در سنين طفوليت مادر خود را از دست داد و از اين نعمت بزرگ محروم گشت و در سال 1351، به تحصيلات ابتدايي راه يافت و بنا به عللي در سال 1359، پس از اتمام دوره راهنمايي ترك تحصيل نمود. شهيد ميرمجيدي علاقه وافري به اسلام و اهل بيت عترت و طهارت داشت و به همين منظور عشق شديدي به امام امت رهبر انقلاب اسلامي و بنيانگذار نظام مقدس جمهوري اسلامي داشت. وي در آغاز سنين بلوغ و زماني كه خود را شناخت در نهادهاي مقدس انقلاب اسلامي شركت فعال داشت و به ويژه در بسيج محل زبانزد بسيجيان از نظر متانت نفس و رعايت اخلاق اسلامي بود و همانند ساير شهدا بزرگوار اسلام معصوم و مظلوم بود.
وي راه خود را آگاهانه انتخاب كرد و همانند مولاي خود سيد و سالار شهيدان جهت احياي دين و مبارزه با ظلم و ستمگران سر از پا نشناخت و تحت رهبري فرزند بزرگوار آن حضرت و نائب بر حق امام زمان (عج) امام خميني به تقويت نظام جمهوري اسلامي پرداخت و در سال 1363، به خدمت مقدس نظام وظيفه شتافت و دوران خدمت خود را در سپاه پاسداران انقلاب اسلامي به عنوان پاسدار وظيفه و همواره خدمت خود را در جبهه‌هاي جنوبي كشور در سال 1365، با سرافرازي و افتخار به پايان رساند.
شهيد
ميرمجيدي عاشق اسلام و انقلاب اسلامي بود و در بسيج محل با توجه به فعاليت و اخلاق
نمونه كه داشت جهت تشرف به مشهد مقدس به همراه بسيجيان نمونه انتخاب و اعزام گشت و
پس از مراجعت با توجه به فرمان امام امت مبني بر اينكه جوانان جبهه را گرم
نگهدارند مجدداً جهت لبيك گفتن و ياري دين خدا در تاريخ بیست و سوم خردادماه 1366، به جبهه شتافت و در
عمليات «نصر4 »شركت جست و در اين راستا عاشقانه و آگاهانه جان خود را فداي اسلام
كرد و در تاريخ یازدهم تیرماه 1366، در شهر «ماووت» عراق به درجه رفيع شهادت نائل
گشت و به لقاء الله پيوست.
نقل قول از برادر شهید
:اخرین باری که ایشان می خواستند به جبهه اعزام شوند همه اهل خانه ایشان را تا
جلوی درب منزل بدرقه کردند و هنگامی که ایشان روبوسی می کردند و خداحافظی می کردند
ناخوداگاه در چشمان همه اشک جریان پیدا کرد انگار همه می دانستند که این خداحافظی
اخرین خداحافظی ان شهید است که در ان وقت پدر شهید گفتند: نباید پشت سر مسافر گریه
کرد. ایشان بعد از اینکه رفتن حدود شانزده روز بعد خبر شهادتشان را اوردند.
منبع: پرونده فرهنگی شهدا،اداره اسناد انتشارات، هنری
