شهید «رزاق ابراهیمی»؛ اولین شهید روستای ولیان

نویدشاهدالبرز؛ شهید «رزاق ابراهیمی» دراول آذر ماه سال 1338، در یکی از روستاهای بخش «طالقان» به نام «خچیره» در خانواده ای مذهبی و مومن متولد شده پدر و مادر سختکوش او انچه در توان داشتند برای رشد و بالیدن وی و دیگر فرزندان خود گذاشتند و رنج فراوان بردند.

دوران کودکی شهید در روستای محل تولد سپری شد و به دبستان رفت و با موفقیت این دوره را نیز سپری کرد.

سپس به علت مهاجرت خانواده به روستای «ولیان» از بخش ساوجبلاغ ایشان نیز ادامه تحصیلات خود را در دوره راهنمایی در این روستا اغاز کرده و سه سال اول دبیرستان را نیز در همان روستا و سال چهارم را در منطقه هفده تهران در رشته اقتصاد به پایان برد و موفق به اخذ مدرک دیپلم گردید.

ایشان در سالهای سخت مبارزات مردمی بر علیه رژیم منحوس پهلوی در تظاهرات مردمی شرکت می کرد و در چاپ و نشر اعلامیه های حضرت امام خمینی (ره ) نقش موثری داشت.

او جوانی انقلابی و مومن و پایبند به فرایض دینی بود و فرزندی برومند و مطیع والدین و دانش اموزی فعال و کوشا و سپس یک بسیجی مخلص و ساعی در اداره امور اجتماعی و بسیار جدی در پاسداری از امنیت مردم بسیار مودب و محجوب و در حل مشکلات مردم روستا بسیار می کوشید و همگان از خانواده و دوستان و اشنایان از او به نیکی یاد می کنند.

وی در تبلیغ اسلام بسیار می کوشید و اثار تبلیغاتی او از ایات قران و احادیث و شعارهای انقلابی بر دیوارهای روستای ولیان هنوز به چشم می خورد.

از فکر انقلاب و منافقین هیچ گاه غافل نبود و دیگران نیز هوشیار می ساخت. از بانیان پاسگاه بسیج روستای ولیان بود و اولین شهید روستا نیز شد.

وقتی به عضویت سپاه درامد در منطقه کردستان شروع به کارکرد و پس از چند ماه خدمت صادقانه در این منطقه و مبارزات با کردها ضد انقلاب و گروهکهای وطن فروش به جبهه باختران محور مهران اعزام شد و مبارزه مستقیم با مزدوران عراقی را آغاز کرد.

درمدت مرخصی هایی که داشتند بی صبرانه منتظر بازگشت به جبهه بود و در جبهه با روحیه ای عالی و قدرت روانی عظیم می جنگید. از مدرسین قران در جبهه بود و همرزمان از نمازهای شب و دعاهای خالصانه وی بسیار به یاد دارند. عابد شب و مجاهد روز بود و به مطالعه علاقه خاصی داشت و به رفع مشکلات مردم اهمیت بسیار می داد.

وی مسئولیتهای مختلف در جنگ داشت و در هر سنگری هدف را که در نهایت به خداوند عزیز منتهی می شد همواره در نظر داشت و سرانجام در تاریخ یازدهم تیرماه 1360، در منطقه «ایلام» در اثر اصابت ترکش خمپاره به سر پر شور و عشق وی به فیض شهادت نایل شد. تربت شهید در گلزار شهدای «ولیان» نمادی از ایثار و پایداری است.

شهید در وصیت نامه خود چنین آورده است:

بسم الله الرحمن الرحيم

من از اين دنياى بى ارزش چيزى نداشته و انتظارى هم ندارم و در اين مرحله كه خداوند به ما فرصت داده و بر ما منت نهاده كه در راهش جهاد و كوشش كنيم و از وقت استفاده نموده و مشتاقانه به دستوراتش كه توسط امام مهدى ( عج ) و نايب برحقشان بر ما مي رسد بر مشركان بتازيم و شهادتين كه همان الله اكبر، لا اله الا الله، محمد رسول الله، على ولى و وصى رسول الله‌است بر زبان زمزمه كرده و براى برچيده شدن فتنه بسيج شويم.

اى عزيزان !هميشه و همه وقت به ياد خدا باشيد و دنياى پست و فانى را فراموش كنيد و براى مال و حتى اندك و كم آن خدا را فراموش نكنيد كه خداوند متعال سريع الحساب مي باشد. ملاقات مجاهدين راستين با خداوند شيرينى و لذت وصف ناپذير ديگرى دارد.