نگاهی به زندگی و وصیت دلاورمرد جهاد و سازندگی؛ شهید «حسین مسرور خسروی»

شهید «حسین مسرور خسروی» فرزند «رمضان» در ششم اردیبهشت 1342، در خیابان «امیدیه» تهران دیده به جهان گشود. حسین یک ساله بود که پدرش؛ گرانبهاترین سرمایه زندگیش را  از دست داد و در همان اوان زندگی ایشان به همراه چهار خواهر و برادر دیگرشان تحت سرپرستی ناپدری خویش بزرگ شد و در سن هفت سالگی جهت کسب علم و دانش به مدرسه رفت و تحصیلات ابتدایی خود را در همان محل سکونت خود گذراند و کلاس اول و دوم راهنمایی را به طور شبانه ادامه داد.

از اول انقلاب در کارتن سازی مشغول به کار شد برای اینکه هزینه زندگی و معاش خود و خانواده را تامین کند.

با شروع جنگ تحمیلی از طریق بسیج در اسفند ماه سال 1361، عازم جبهه شد و بالاخره در تاریخ دوازدهم خرداد ماه 1362، درجبهه «مهاباد» بر اثر ترکش خمپاره به درجه رفیع شهادت نایل گردید. تربت پاک شهید در بهشت زهرا تهران میعادگاه عاشقان و عارفان پاکباخته است.

شهید « حسین مسرور خسروی» در وصیت نامه کوتاه و ایثارگرانه خود چنین آورده است:

اینجانب «حسین مسرور خسروی» دارنده شماره شناسنامه 494 صادره از تهران متولد 1342، نام پدر رمضان وصیت می کنم که اگر به افتخار شهادت نائل آمدم دلم می خواهد که آنچه در این دنیای فانی جمع کرده ام صرف سازندگی مدرسه ای در روستاهای کردستان شود و فقط مقداری برای دفن و کفنم بردارند ... آنچه که دارم بفروشید و صرف کردستان بکنید و اگر به افتخار شهادت نائل آمدم. در سوگم سیاه نپوشید و گریه نکنید چون ضد خداها خوشحال خواهند شد و با تمام دوستان و آشنایان خداحافظی می کنم.

با امید پیروزی رزمندگان اسلام بر علیه کفر صدامی

«حسین مسرور خسروی»

منبع: پرونده فرهنگی شهدا،اداره اسناد انتشارات، هنری