سیری در حیات و کلام شهید « حسین آژیر»
نوید شاهد البرز:
دانش‌آموز شهيد «حسين آژير» در سال 1342، در يكي از روستاهاي كرج به نام «وِلِه» (60 كيلومتري گچسر) در يك خانواده مذهبي به دنيا آمد. تا كلاس سوم راهنمايي را در همان روستا گذراند. سپس به اتفاق خانواده به تهران عزيمت كردند و از كلاس سوم ابتدايي تا پنجم را در تهران و پس از آن با خانواده به كرج عزيمت نموده و كلاس پنجم تا سوم دبيرستان را در مدارس راهنمايي «دكتر یاسر مراديان» و دبيرستانهاي «دكتر شريعتي» و «شهيد عالم بخش» به تحصيل ادامه داد. شهيد در سال 1360، در دبيرستان شهيد عالم بخش (چهارصد دستگاه) مشغول تحصيل بوده اما چون مسئوليت جهاد را بر روي دوش خود احساس مي‌كرد، تصميم گرفت عليرغم توصيه‌هاي به عمل آمده كه درس خواندن هم کم از جبهه رفتن ندارد؛ به جبهه‌ها عازم شود و به نداي امام خود پاسخ مثبت دهد.
شهيد «حسین آژير» در سالهاي قبل از اعزام هم يك دوره آموزش كماندويي و رزمي كه توسط گروه فدائيان اسلام كرج برگزار شده بود شركت كرده و با انجام عمليات مختلف در شهر كرج، سد و كوه‌هاي اطرف كرج با عمليات رزمي آشنا بود. وی در تاريخ بیست و چهارم دیماه 1360، با شوق فراوان از طريق سپاه كرج براي آموزش به پادگان امام حسين(ع) تهران اعزام و بعد از آن دوره به اهواز و سپس به پادگان دوكوهه در انديمشك اعزام شد و براي عمليات «فتح‌المبين» به جبهه «پلتا» در «دشت عباس» اعزام شد و سرانجام در روز چهارم فروردین1361، در جبهه «پلتا» به شهادت نائل آمد. تربت پاک شهید در گلزار شهدای گچسر مظهری از شهامت و رشادت می باشد.
شهید گرانقدر« حسین آژیر » در وصیت نامه خود چنین آورده است؛
در راه خدا کسانی نبرد می کنند که زندگی دنیا را به بهای
آخرت می فروشند و هر آنکه در راه خدا به نبرد برخیزد و سپس کشته شود یا پیروز گردد
به زودی پاداش عظیمی به او خواهیم داد.
با درود و سلام به امام امت خمینی کبیر و با درود به روان پاک همه شهیدان اسلام از شهدای بدر و احد تا شهدای جنگ تحمیلی و با درود و سلام به امت مهربان و شهید پرور ایران و همچنین سلام بر بندگان صالح خداوند که در برابر او خاشع و خاضع اند و پیشانی بندگی برخاک می نهند و در کردار و گفتار و حرکتشان همه چیز را برای رضای او می خواهند.
بگو عبادت من برای خداست و شهادت ما نیز برای اوست و اینجاست که انسان باید تسلیم خواست و تقدیر خداوند باشد.
پس جای اندوه و ناراحتی نیست آنچنان که امام فرمود، زندگی ام که به اسلام خدمتی نکرد شاید مرگم موجب خدمتی بشود و این اشاره من به خانواده دوستان و آشنایان است. ای عزیزان من جان خود را در راه خدا فداکردم تا اسلام را که صراط مستقیم است یاری کنم تا دشمنان را بشکنم تا امام را یاری کنم.
ای مردم! امام را تنها نگذارید خدا را شاهد قرار دهید انقلاب را تضعیف وجود نکنید. وجود امام را در جامعه غنیمت بشمارید.
و اما چند نکته پیام دارم برای والدینم؛
سلام بر شما ای پدر و مادر مهربانم که سالهای فراوان عمر عزیز و گرانبهای خود را برای بزرگ کردن من و تعلیم و تربیت من صرف نمودید هرچند دیگر نمی توانم جواب این همه زحمتها را بدهم لیکن از خدای بزرگ می خواهم که اجر عظیم بر شما پدر و مادر عزیز عنایت بفرماید و من از شما و کلیه دوستان می خواهم که برای من عزاداری نکنید.
چون این امر مرا عذاب می دهد و در ایمان شما شک می کنم. بلند
گریه نکنید تا مبادا دشمن صدای شما را بشنود و چنان فکر کند که شما ضعیف هستید و
ایمان شما سست است.
در خلوت و برای خدا گریه کنید و از خدا بخواهید که گناهان من و شما را ببخشد سکوت کنید و با سکوت خود دشمن را ناامید گردانید.
چون دشمنان همه جا هستند و حتی در اطراف شما دشمنان آگاه و ناآگاه را از پیش پا بردارد. بار الهی! تو شاهد باش که قطره خون ناقابل خود را در راه اسلام نثار کردم.
خداوندا! نبخش کسانی را که اسلام را فدای مصالح خویش می کنند و نیز کسانی را که در مسند قدرت هستند و سهل انگاری می کنند و چشمان خود را می بندند و مردم را از اسلام بری و جدا می نمایند.
پرودگارا! عمر امام عزیزمان را طولانی کن و مردم ما را از یاد مبر هرچند که آنها تو را از یاد ببرند. خداوند1! حسین گونه های زمانت را با سالار شهیدان حسین بن علی (ع) محشور بفرما.
نکته ای که از همه مهمتر بود اینکه از پدر مادرم بخواهید که مدت دو ماه کمتر یا بیشتر روزه نگرفته ام که اگر می توانند پول آنرا بدهند و یا روزه ام را برایم بگیرند و نمازهای قضایم را بخوانند تا شاید خداوند این نماز و روزه مرا از آنها قبول کند و من هم در آن دنیا برای آنها طلب آمرزش می کنم. درضمن مقدار پولی که بدهکارم به صاحبانش بپردازید و امیدوارم که اگر بدی از ما دیده اید ببخشید و ازخداوند طلب آمرزش کنید چون ممکن است دیگر نتوانم جبران کنم.
والسلام علیکم ورحمة الله وبرکاته
منبع: پرونده فرهنگي شهدا،اداره اسناد انتشارات، هنري
