جرعه ای از فرات با طعم شهادت
نویدشاهد البرز: شهيد «عباس علی آتشگاهي» در تاريخ چهارم تیرماه 1321، در نيشابور در خانواده‌اي مؤمن و مذهبي ديده به جهان گشود. بعد از گذراندن دوران كودكي وارد مدرسه شد و توانست تا كلاس پنجم ابتدایی به تحصيل ادامه دهد و بعد از مدتي با خانواده به شهرستان كرج نقل عزیمت كردند. با تلاش فراوان وارد حرفه بنایی می شود و در این حرفه تبدیل به استادی تمام عیار شد. بنا به سنت پیامبر اکرم همسری برگزید و ازدواجی فرخنده داشت که حاصل آن پنج فرزند طیبه می باشد.
او فردي با روحيه بالا بود كه آغاز هر روزش با ادا فریضه نماز و انجام ورزش بود و بعد به كار و فعاليت برای امرار معاش مي‌پرداخت و او یک بسیجی پرتلاش و جان برکف بود که برای هرکار و فعالیتی در بسیج آماده و مهیا بود. فردي پايبند به اعتقادات مذهبي‌اش بود که معتقد بود اجر هر کاری را خدا باید بدهد. توکلش به خداوند آنقدر زیاد بود که زبانزد خاص و عام بود. وی الگوي مقاومت و پایداری بود.
در دوران شکل گیری انقلاب از مبارزات انقلاب هم دست برنمي‌داشت و تلاش در جهت برپايي راهپيمايي‌هاي انقلاب و پايگاه‌هاي بسيج فعاليتهاي زيادي داشت. به گونه‌اي كه آنقدر از پايگاه بسيج و انقلاب محافظت مي‌كرد به چيز ديگري توجه نمي‌كرد. همه چيز او دفاع مقدس و امام (قدس سره) و راه شهدا شده بود.
سال های زیادی را در پی مجاهدت گذراند و از آغاز جنگ تحمیلی بارها به جبهه اعزام شد و به عنوان یک بسیجی جان برکف بارها حماسه آفرید.
هميشه به فرزندانش مي‌آموخت كه اگر من در راه خدا شهيد شدم شما راهي را كه من
در پيش دارم رها نكنيد و از خدا و انقلاب و دين و رهبرتان پشتيباني كنيد. با
خواندن آيات مباركه قرآن خانه را ملكوتي می کرد و مدام اصرار داشت كه خانواده‌اش هم
اينگونه باشند. عاقبت این رزمنده بعد از سالها مجاهدت و رشادت در عملیات بدر در بیست دوم اسفند ماه 1363، به فيض شهادت رسيد. تربت پاکش در گلزار شهدای مشکین آباد نمادی از رشادت و دلاوری این مرد بزرگ و غیور می باشد.
نقل قول از همسر شهید:
یکی از همرزمهای شهید نقل می
کردکه نزدیک خط مقدم عراق که بودیم چیزی نمانده بود به رود دجله و فرات شهید «عباس
علی آتشگاهی» رفت و قمقمه ای را پر از آب کرد و به هر کدام از رزمنده ها جرعه ای
از آن آب داد و گفت: این اب را بنوشید که شاید این اخرین آب باشد که می نوشید و شاید ما این
لیاقت را داشته باشیم که شهد شهادت را بنوشیم و به درستی که اخرین آبی بود که شهید نوشید و بعد به مقام
عالی شهادت رسید.
منبع: پرونده فرهنگي شهدا،اداره اسناد انتشارات، هنري
