یک روایت از زندگی شهید و یک عکس دسته جمعی
شهید گرانقدر« روانبخش رنجبر زاده» فرزند « شکرالله» و «
مولود» در تاریخ بیستم شهریور ماه 1342، در کرج چشم به جهان گشود. وی تحصیلات خود
را تا مقطع دیپلم ادامه داد و با غیرت و تلاش و عرق جبین امرار معاش می کرد. به عنوان رزمنده ای
غیور به جبهه رفت تا از دین و میهن خود دفاع کند و بعد از رشادت ها و جانبازی های
فراوان در بیست و نهم بهمن ماه 1362، در منطقه عملیاتی کوشک به درجه والای شهادت
رسید. تربت پاک شهید در گلزار شهدای «دنگیزک» نمادی از صلابت و مردانگی می باشد.
روایتی پدرانه از زندگی شهید « روانبخش رنجبر» :
به نام الله و به نام خون شهیدان، هر چند قلم از وصف شهید «روانبخش
رنجبر زاده» و از فداکاریهای و رشادتهای نامبرده عاجز است. این گوشه ای از سرگذشت شهید
گرانقدر و شجاع و دلیر و توانمند بسیج حزب الله است. او در انجمن اسلامی و بسیج محل
عضویت و فعالیت داشت. عاشق امام (ره) و ائمه اطهار بود و دو بار زیارت امام رفت.
شهید «روانبخش رنجبر زاده » در سال 1342، در یک خانواده کاملا" مذهبی و مکتبی در یک روستا از توابع ساوجبلاغ و شهرک کهریزک دیده به جهان گشود.
پس از دوران کودکی و دوران تحصیلاتی ابتدائی و راهنمائی و در همین روستا گذرانید و پس از آن در شهرک نظر آباد مقدم به کارخانه استخدام شد. روزها کار می کرد و شبانه تحصیلاتش را انجام می داد و موفق شد تا اینکه دیپلم را کسب کند. مشمول وظیفه سربازی بود که در ناحیه قزوین اعزام به جبهه گردید. دو سال در جبهه حق علیه باطل مردانه جنگید و بعد از خاتمه سربازی به آغوش پدر و مادر برگشت. ولی بعد از چند روز مثل اینکه هوای جبهه دارد و دیوانه وار طاقت نمی آورد تا اینکه از کارخانه اجازه گرفت و مدت شش ماه عازم جبهه شد و بعد از خاتمه شش ماه به خانه آمد و اما یکی از همرزمانش مجروح شده بود و ما را چند بار به ملاقات همرزمانش در بیمارستان تهران به برد و آرام و قرار نداشت و یکی از رفقایش در همین روستا به نام «روح الله محبی» که شهید محبی شده است. هر روز شب جمعه برای فاتحه به مزار می رفت. تا یک روز مخفیانه دوربین اتوماتیک را برداشته بود و در کنار مزار «شهید محبی» پرچم در دست عکس گرفته بود و یادداشت هم نوشته بود؛ من شهید شدم پیکرم را کنار محبی دفن نمائید.
اما ناگفته نماند وقتی که بعد از شش ماه از جبهه برگشت خانواده برایش نامزد انتخاب نمودند و در یک ساختمان هم در شهرک نظر آباد مشغول ساختمان سازی شد برای اینکه سر و سامان پیدا کند چون امام (ره) اعلام کردند جوانان به جبهه بروند بلافاصله ساختمان نیمه تمام رها کرد و به جبهه اعزام شد.
در جبهه مجروح شده بود در بیمارستان پانصد و دو مدتی بستری بود. به ما اطلاعی نداد چون هر کاری پیش می آمد به برادرش می گفت. نمی خواست ما را نگران کند. خیلی به مادرش علاقه داشت از بیمارستان که حالش خوب شده بود از جبهه نامه ای برای خانواده نوشته بود و اما بعد از این سرگذشت ما در تاریخ بیست و دوم بهمن ماه 1362، در کوشک به شهادت نائل آمد و ندای معبودش را لبیک گفت و به لقاء الله پیوست.
خانواده روانبخش رنجبر زاده و پدرش حاجی شکراله رنجبر زاده
منبع: پرونده فرهنگي شهدا،اداره اسناد انتشارات، هنري
