آغاز رشادتهایش در «میمک» و نقطه اوج شهادت طلبی او «مهران»

نویدشاهدالبرز:

شهید«ناصرپاشایی » در اولین روز از اردیبهشت سال 1335، در خانواده ای کشاورز پیشه در شهر «میانه» روستای « شیخطبق» چشم به جهان گشود.

زندگی در کنار مادری مهربان و پدری زحمت کش و پاکی محیط روستا از ناصر کودکی آرام و مهربان ساخت. کم کم بازیهای کودکانه در زمینهای کشاورزی را باید رها می کرد و به مدرسه می رفت.وی در هفت سالگی به دبستان همان روستا برای علم آموزی پا گذارد.

ناصر که فرزند یک کشاورز بود و با پدرش اکثر اوقات کشاورزی می کرد و از یک زندگی ساده کشاورزی برخوردار بود.

وی تحصیلات خود را تا دوران ابتدایی ادامه داد و بعد از آن به کمک پدر در امر کشاورزی پرداخت. روزها می گذشت و روند زندگی روستایی یکنواخت بود و در آن روزها تنها مساله ای که ذهن همه را حتی در روستاها به خود مشغول کرده بود، مبارزات علیه رژیم ظالم پهلوی بود که در روستاها هم زبان به زبان می چرخید و مردم نارضایتی خود را ابراز می کردند. شهید «ناصرپاشایی» هم در این گردهمایی های شبانه شرکت می کرد و در تمام مجالس تمام سعی خود را برای تبلیغ اسلام راستین می نمود. وی در تظاهرات های رژیم بر علیه شاه شرکت می کرد .

کم کم شهید ناصر پاشایی روزهای کودکی خود را به جوانی داد و تصمیم به تشکیل خانواده گرفت و با دختر مومن ازدواج نمود و ثمره ازدواجش یک پسر است.

وی در دوران دفاع مقدس به امر امام امت و پیروی از مولایش امام حسین(ع) در همان آغازین روزهای جنگ تحمیلی پا به جبهه نهاد .

در اولین اعزامش به منطقه میمک رفت و در آنجا جانانه جنگید و دیگر کبوتر جلدی شد که نیامده با فاصله کوتاهی به دیار عاشقان باز می گشت. وی مانند همه شهدا و رزمندگان آزاده این مرز و بوم همچون شیرژیان از وطن و کیان خود دفاع کرد و با سرافرازی جاودانه همیشه تاریخ شد .

سرانجام شهید«ناصرپاشایی» در تاریخ پنجم دیماه 1359، در منطقه جنگی مهران بر اثر اصابت ترکش به سر به درجه شهادت رسید و بال پرواز را گشود و در مسیر نور به پرواز در آمد و پیکر پاکش در گلزار شهدای «شیخطبق» آرمیده است.

وصیت نامه یه یادگار مانده از شهیدگرانقدر:

به نام خدا

اینجانب ناصر پاشائی سرباز پنجاه وشش منقضی خدمت ازجبهه ایلام در اینجا مشغول انجام وظیفه هستم و با خون خودم به رهبری امام امت ،خمینی(ره) بت شکن درراه اسلام و قرآن ، از خاک وطن خودمان دفاع می نمائیم و پیروزی انقلاب اسلامی را از خداوند متعال خواستارم و آرزوی بنده این است که هر قدر خون در رگ ماست با دشمن می جنگیم و شربت شهادت را می نوشیم و پیروز خواهیم شد.

ان شاءالله پدر جان وصیت من این است که دو سال نماز قضا و هشت روز روضه قضا دارم اگر بنده شهید شدم اینها را به جا آورید . ممنونم و از راه دور به خدمت پدر و مادرم سلام می رسانم و امیداوارم بنده را حلال نمائید . خداحافظ ناصر پاشائی

منبع: پرونده فرهنگی شهدا،اداره اسناد انتشارات، هنری