شهید مهدی تهرانی کیا: ما رفتیم و شما ماندید با کوله باری از مسئولیت

نوید شاهد البرز:

شهيد «مهدي تهراني كيا» در سال 1346 ، در خانواده‌ايي مذهبي و متدين در شهر تهران ديده به جهان گشود. دوران كودكي را پشت سر نهاد و وارد مدرسه براي تعليم تعلم گرديد و دوره ابتدايي را با موفقيت پشت سر نهاد و وارد دوره راهنمايي شد. اين دوره را نيز با موفقيت تمام كرد و قبل از انقلاب چون سن كمي داشت فعاليت انقلابی چنداني‌ نداشت ولي بعد از انقلاب فعاليت هاي خود را در زمينه جلسات قرآن، شركت در انجمن اسلامي شروع كرد. به طور شبانه روزی به اين فعاليت‌ها ادامه داد تا اينكه جنگ ناخواسته عراق عليه ايران كه با دخالت استكبار جهاني بود شروع شد و شهید« مهدی تهرانی کیا» همانند جوانان دیگر ایران براي دفاع از ارزشهاي جمهوری اسلامی نوپايمان به سوي ميدان هاي نبرد شتافت و به مقابله پرداخت.

وی براي آموزش ثبت نام نموده و يك دوره آموزش نظامي را در مدت يك ماه به پايان رسانيد و به جبهه هاي نبرد حق عليه باطل اعزام گرديد و به مبارزه با صدام و صداميان پرداخت و از خود رشادت ها و جان نثاريها زيادي نشان داد تا سرانجام در تاريخ بیست و نهم آبان ماه 1362، در عمليات والفجر4 در منطقه عملياتي «پنجوين» براثر اصابت تركش به درجه رفيع شهادت نائل گرديد.

فرازی از وصیت نامه شهید:

«پس آنهایی که مهاجرت کردند و خارج شدند از شهرهایشان و اذیت شدند و در راه من کشتند و کشته شدند؛ هرآینه پاک کردم گناهانشان را و او را داخل بهشت می کنم.»سوره آل عمران ، آیه 194

با سلام و درود بر امام زمان و نایب بر حقش امام خمینی و سلام خدمت امت شهید پرور و شهیدان گلگون کفن ایران.

اکنون که لحظات آخر فرا می رسد وظیفه خود می بینم چند جمله ایی به عنوان وصیت نامه بنویسم.

ای امت اسلام ما راهی را رفته ایم که سرورمان حسین (ع) رفت ، همگی انسانها روزی از این دنیا می روند منتها بعضی بهتر و زودتر و بعضی دیرتر و بدون ثمر، ما سعی کرده ایم راه اول را انتخاب کنیم و ما رفتیم و شما با کوله باری از مسئولیت ماندید ، شما باید پیام شهیدان را به دنیا برسانید.

شما نباید بگذارید خون شهدا پایمال شود، شهدا خون دادند برای اسلام انقلاب آنوقت اگر کسانی بخواهند بر علیه این انقلاب دست به عملی بزنند شما مسئولید که جلوی ایشان را بگیرید.

اما سخنی با خانواده:

ای مادرم ، ای پدرم ، ای خواهران ، ای برادران، خیال نکنید من دیگر رفته ام و نیستم روح من پیش شماست و نظاره گر اعمالتان ؛گریه نکنید من راه دوری نرفته ام شما هم به زودی خواهید آمد .

خواهران و برادران گریه هیچ فایده ندارد ما از شما گریه نمی خواهیم ما از شما ادامه راه می خواهیم.

پدرم ، مادرم و برادرم و خواهرم از همه شما حلالیت می طلبم و من در طول زندگی خیلی شما را اذیت کردم مراببخشید.

سخنی با منافقان:

با کسانی که هنوز سعی می کنند با انقلاب مخالفت نمایند بدانید که در این دنیا هیچ غلطی نمی توانید بکنید و در آن دنیا نیز جایتان در دوزخ می باشد.شما دو راه در پیش دارید یا با ما راه می آیید یا نابود می شوید و سیل خروشان انقلاب شما را می برد.

در آخر همه شما را سفارش می کنم به تقوا و عمل به احکام دینی ...

والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته

29/ 8/ 1362

منبع: پرونده فرهنگی شهدا،اداره اسناد انتشارات، هنری