شهیدی که با در بر گرفتن مین خود را فدای همرزمانش کرد

نوید شاهد البرز:

درون برکه ای از خون شناور           صدای یا مدد از ژرف سنگر

زماگر شط خون جاری شود           باز بماند جاودان الله و اکبر

صدای غیر می آید به گوشم         شکفته­سینه­شب­راخروشم

زخون خود کنم غسل شهادت       کفن در راه آزادی یار هم

"شهید علی اصغر عیسی آبادی" در سال 1341 در خانواده ای مسلمان و متعهد دیده به جهان گشود. در پرتو عنایات رب العالمین رشد و نمو یافت. در سن 7 سالگی در مدرسه هاتف نظام آبادی جنوبی تهران مشغول درس خواندن شد. از همان سال اول علاقه سرشاری به فراگیری درس داشت و تا ششم ابتدائی با معدل و نمرات عالی قبول شد و در سال 1355 اسلام آباد کرج آمد و تا کلاس دوم راهنمائی در دبیرستان دهخدا به درس خود ادامه داد و از اول سال 57 در تظاهرات خیابانی بر علیه طاغوت زمان شرکت فعالانه و گسترده داشت و پس از پیروزی انقلاب اسلامی به فعالیت خویش ادامه داد و مدتی به نگهبانی در محل می پرداخت و سپس به اهواز رفت. با نخستین فرمان امام خمینی(ره) مبنی بر تشکیل بسیج، سریع به کرج عزیمت نمود و در بسیج عضو شد و دوره آموزش نظامی را فرا گرفت و اولین پایه گذار بسیج منطقه 5 اسلام آباد بود و همیشه با منافقان و گروهکهای مشرک سرسختانه به مخالفت می­نشست و علاقه فراوانی به ولایت فقیه و روحانیت داشت و در زمان جنگ تحمیلی 3 بار به جبهه های جنگ حق علیه باطل اعزام گردید و عشق و شهادت و ایثار دفعه چهارم ایشان را به جبهه جنوب کشید و در حمله فتح المبین در میدان مین هنگامی که مین خنثی می­کرد، در آخرین لحظات احساس کرده بود که منفجر خواهد شد. در حین تخریب با به آغوش کشیدن مین برای اینکه همرزمانش آسیبی نبیند مین را در بر گرفت و جان شیرین خود را به جان آفرین تسلیم نمود و در تاریخ 1361/01/30  در جبهه رقابیه به ندای هل من ناصر ینصرنی حسین زمان لبیک گفت و به لقاء الله پیوست .

از خواهر شهید روایت است:

علی اصغر در اهواز نقاشی اتوموبیل ،کار می کرد. روزی من برای دیدن او به اهواز رفتم. به در مغازه صاحب کارش رسیدم، سراغ علی اصغر را گرفتم. او گفت: که بیمار است و بیرون رفته من منتظر شدم، دوستش که همکارش نیز بود، آمد. سراغ علی اصغر را از او گرفتم ؛او گفت: در پارک خوابیده و از صبح تا حالا چیزی نخورده است. سراسیمه به دیدن او رفتم، که دیدم، در تب می سوزد. به او گفتم: چرا به منزل استاد کارت نرفتی؟ گفت: او زن و دختر جوان دارد و من نامحرم هستم، آنها در عذاب خواهند بود.

فرازی از وصیت نامه شهید:

بسم الله الرحمن الرحیم

اناالله و انا الیه الراجعون

ما از آن خدا هستیم و سپس به سوی او مراجعت می کنیم ( قرآن کریم )

شهادت می دهم که خاتم انبیائ محمد (ص) پیامبر و فرستاد خداوند است و درود خدا بر او و آل او باد .

مادر مهربان و برادران عزیزم

این وصیتنامه پس از شهادت من است و این چند سطر را برای شما می نویسم و امیدوارم به گفته هایم پس از شهادتم عمل نمائید.

پس از شهادتم هیچگونه گریه و زاری نکنید زیرا من با چشمانی باز و آغوشی گشوده به استقبال شهادت رفته ام و می خواهم در مراسم تشیع جنازه من همیشه سر بلند باشید و گریه نکنید و افتخار کنید که پسرتان را در راه اسلام و امام عزیزمان از دست داده اید زیرا با گریه شما دشمنان اسلام و امام شاد و خندان می شوند و با مقاومت شما دشمن زبون اسلام شکست می خورد .

شما را سفارش می­کنم به نماز و دوری از گناهان، نماز شب را حتما" بپا دارید زیرا کسانی که نماز شب نمی­خوانند از مسلمانان ممتاز نیستند و در تمام راهپیمائی ها و مراسم تشییع جنازه شهدا شرکت کنید .

یاور و پشتیبان امام امت این قلب طپنده مستضعفان و نایب به حق امام زمان ( عج ) باشید و امام را تنها نگذارید . به مستمندان و بیچارگان انفاق نمایید. تمام مخارج مراسم عزاداری من را به بنیاد امور خیریه بدهید . در مراسم تشیع جنازه من فقط بگویید که

**ما همه سرباز توئیم خمینی ** گوش به فرمان توئیم خمینی **

مرا در کنار یکی از فقیرترین و گمنام ترین افراد فوت کرده در گورستان امام زاده محمد به خاک بسپارید. خواهرانم بیائید راه حضرت زینب (ع ) را ادامه دهید و در خاتمه از تمام کسانی که سعادت دیدارشان را نداشته ام، حلالیت می­طلبم .. به فکر معنویات باشید و فکر مادیات را کنار بگذارید.

والسلام علیکم