اسلام مکتب آزادگی ست نه خواری و زبونی
نوید شاهد البرز: عالم محضر شهید است، اما کو حرمی که این حضور را دریابد و در برابر خلاء ظاهری خود را نبازد؟ زمان می گذرد و مکانها فرو می نشینند، اما حقایق باقی هستند.
شهیدان زنده هستند و من و تو مرده ایم. شهدا صدق و استقامت خویش را در آن عهد ازلی که با خدا بسته بوده اند، اثبات کردند. کاش ما در خیل منتظران شهادت باشیم.
(شهید سید مرتضی آوینی)
شهيد كورش(جواد) احمدي در تاريخ بیستم مهرماه سال 1350 در خانوادهايي مذهبي و متدين در شهر تهران ديده به جهان گشود. دوران كودكي را مانند همسن و سالانش به پايان رساند و در سن هفت سالگي وارد كانون علم و دانش شد و به تحصيل پرداخت. دوره ابتدايي را با موفقيت پشت سر گذاشت و وارد دوره راهنمايي شد. سال سوم را به پايان رساند. شهید هيچگاه ارتباط خود را با خدا قطع نكرد و هميشه نماز و دعاهايش به موقع و سروقت انجام داد. شهيد عزيز بسيار مهربان، كريم، صبور، باگذشت و نجيب بود و الگوي خود را هميشه ائمه اطهار قرارداد. در بين دوستان و همسايگان از محبوبيت خاصي برخوردار بود. پایان دوره راهنمایی شهید، مصادف با شروع جنگ تحميلي عراق عليه ايران شد. شهید نه به اقتضای سن وسالش بلکه بخاطر عشق واعتقادش راهی جبهه های نبرد شد.
به مقابله پرداخت و مجدداً به خانه برگشت و در بسيج بطور مستمر و شبانهروز به فعاليت پرداخت ولي دلنشين هواي جاي ديگري را داشت و نميتوانست در پشت جبهه بماند در حاليكه دوستانش اكثراً در خط مقدم بود و دوباره به سوي جبههها شتافت و به مقابله با صدام و صداميان كه غلامان حلقه به گوش استكبار جهاني بودند، پرداخت تا اينكه سرانجام در تاريخ نوزدهم فروردین 66 در عمليات پيروزمند والفجر هشت در منطقه عملياتي بصره پس از مدتها ايثار و مردانگي بر اثر اصابت تركش به ناحيه سينه و پهلو بدرجه رفيع شهادت نائل گرديد و پيكر مطهرش در امامزاده محمد كرج به خاك سپرده شد.
فرازهايي از وصيتنامه:
پدر و مادر عزيزم خيلي برايم زحمت كشيديد توكل بر خدا كنيد كه خداوند با صابران است. مرا حلال كنيد و هر بدي ديديد، ببخشيد. اگر من از اين دنيا پركشيدم، بيتابي نكنيد، هركس بايد از اين دنياي فاني برود و اگر شهيد شدم كه درنهايت آرزوي من است در جمع گريه نكنيد و اگر خواستيد گريه كنيد در خفا باشد. چون دشمنان اسلام با گريههاي شما شاد مي شوند، سعي كنيد دشمنان در شما ضعفی نبینند. ما اگر کشته هم شویم با اقتدار کشته می شویم.خواری وزبونی در مکتب اسلام جایی ندارد،اسلام مکتب آزادگیست. خندههايتان كم باشد و گريههايتان زياد و كارهايتان رنگ خدايی داشته باشد و در آخر از همه عزيزان التماس دعا دارم.
منبع:
پرونده فرهنگی شهدا،اداره اسناد انتشارات، هنری