شهید با خونش به خود و آرمانش جاودانگی می بخشد

نویدشاهد البرز: "و لا تحسبن الذين قتلوا في سبيل الله امواتا بل احيا عند ربهم يرزقون" : و گمان نكنيد كساني كه در راه رضاي خدا كشته مي شوند، مرده اند، بلكه آنان نزد پروردگارشان زنده اند، روزي مي خورند.

"شهيد حسين پهلواني" در سال 1345 در روستاي كندر و در خانواده اي متوسط ديده به جهان گشود. پدرش نام نيكوي حسين را به او نهاد. پس از گذراندن دوران كودكي در 7 سالگي به مدرسه رفت. در زمان قبل از انقلاب با وجود سن كمي كه داشت، شبانه با همكاري معلمان حزب الهی فعاليت خود را در رابطه با آگاه كردن مردم از جنايت‌هاي شاه طاغوت آغاز نمود و عكس و اعلامیه های امام عزيزمان را در خانه هاي مردم مي ريخت و شبانه عكس شاه ظالم را پاره مي كرد. در آنروزهای اوج انقلاب با وجود سن كم مردم را دعوت به پيروي از امام خميني كه در آن زمان در تبعيد به سر مي بردند، مي كرد. شهیددرسش را ادامه داد. در اوایل پيروزي انقلاب شكوهمنداسلامی، در سال 1358 كه وي در آن زمان تازه به سن 14 سالگي پا نهاد، از نعمت پدر محروم شد و مسئوليت نگهداري از سه خواهر و يك برادر و مادر پيرش بر عهده او نهاده شد. به نماز اول وقت بسیار اهمیت می داد و در پیشبرد اهداف اسلام از هیچ کاری فرو گذار شود به نماز جمعه علاقه زیادی داشت و دشمن شکن می دانست. شهید در رشته ورزش فعالیت داشت و کتابهای دینی و مذهبی مطالعه می نمود.

در ادامه خدماتش به انقلاب در سال 1360 در بسيج ثبت نام كرد و پس از گذراندن آموزشهاي رزمي در سال 1361 براي اولين بار به جبهه هاي حق عليه باطل اعزام شد ودر عمليات والفجر به دست بعثيان اسير شد و در همان ساعت اول با دلاوري روي يك جيپ عراقي نشسته و از چنگال بعثيان فرار كرد و در موقع فرار هدف موج انفجار قرار گرفت و جراحت سطحي پيدا كرد و بعد از بهبود سه ماه در جبهه كردستان خدمت كرد. بعد از چندي در عمليات بدر از ناحيه پا مجروح و در بيمارستان بستري شد و بعد از كمي بهبودي از بيمارستان مرخص گرديد . او در سال 1364 براي گذراندن خدمت سربازي بعنوان پاسدار رسمي در كميته انقلاب اسلامي استخدام شد و بالاخره درچهاردهم فروردین ماه عمليات پيروزمندانه كربلاي 5 در منطقه شلمچه به فيض شهادت نائل آمد و با خون پاك وسرخش نهال انقلاب اسلامي را آبياري كرد و بدين ترتيب دفتر زندگانيش در اين دنياي فانی بسته شد و نامش در دفتر شهدا براي هميشه ثبت شد .

فرازهایی ازوصیت نامه :

"آنان که در راه خدا کشته می شوند، مپندارید که مرده اند بلکه آنها زنده اند و نزد پروردگارشان روزی می برند." ( قران کریم)

"این وصیت نامه ها انسان را می لرزاند و بیدار می کند." (امام خمینی)

با سلام و درود بی کران بر مهدی موعود و نائب بر حقش امام خمینی وصیت نامه ام را آغاز می کنم. قبل از هر چیز باید بگویم که کشته شدن من و هزاران جوان مسلمان دیگر فقط و فقط به خاطر وحدانیت خدا و رسالت محمدابن عبداله است و بدانید که این نوع کشته شدن یک نوع باختن نیست بلکه یک فوز عظیم است؛ یعنی شهادت یک فوز عظیم است. خداوند سبحان اگر ما بندگانش را شایسته این فوزعظیم بداند به این نعمت الهی مفتخر می سازد.

بنابراین، ای مادر گرامی؛ در این راه کشته شدن با هیچ ناراختی و گریه سازگار نیست بلکه باید افتخار کنید که چنین فرزندی را در راه خدا داده اید البته نمی گویم؛ گریه نکنید؛ زیرا که در روایت و اخبار آمده که گریه برای شهید ثواب دارد. ولی نه زاری چون آدم برای کسی زاری می کند که تلف شده باشد ولی شهادت تلف شدن نیست و به قول استاد شهید مطهری؛ شهادت تزریق خون است بر پیکر اجتماع؛ یعنی شهید تلف نمی شود و از بین نمی رود. شهید با خونش به خود و آرمانش جاودانگی می بخشد. پس گریه بر شهدا اجر دارد. البته نه گریه خالی بلکه همراه با عمل، گریه همراه با عمل، آن گریه ای است که آدمی دنبال راه شهید باشد با عمل نه با شعار تنها.

مادر عزیزم اگر من نتوانستم، فرزند خوبی باشم شاید به خاطر این بود که می خواستم، پاسدار خوبی باشم البته شما به بزرگی خود مرا ببخشید و عاجزانه التماس می کنم که مرا حلال کنید و خواهش دیگرم این است که در تربیت سخت کوشا باشید.

ای برادرم تو هم با درس خواندن می توانی کمک بزرگی به اسلام و جامعه اسلامی بکنی و همچنین خواهرانم بهتر می توانند، حرفهای تو را قبول کنند. پس خواهش می کنم؛ هم شما و هم خواهرانم به درس خواندنتان ادامه دهید و اما روی سخنم با شما خواهرانم، همین قدر بگویم؛ که اگر می خواهید، من از دست شما راضی باشم، باید مثل زینب رفتار کنید، مخصوصا حجابتان را حفظ کنید.

منبع: پرونده فرهنگی شهدا،اداره اسناد انتشارات، هنری