چه چیز انسان را به ورطه غفلت می کشاند ودر گناه و معاصی غرق می کند

نوید شاهد البرز: جریان رودخانه زمان تند است؛ حتما تندتر از اروندی که با قوّت عشق از آن گذشتید. زمان سخت شکننده است؛ کاش می‏شد از اروند زمان گذشت و به شما رسید؛ به زخم‏هایتان که رنگ سرخ محمدی بود؛ به نمازهایتان که به خلوص الماس بود و عیار ناب حقیقت!  کاش می‏ شد به شما رسید!

خیابان‏های شهرمان را به نامتان کرده‏ اند، ولی من می‏ گویم که جغرافیای جهان را باید به نام شما کرد و وسعت آسمان و زمین را. دیری است زبان جز به نام شما نمی‏ چرخد.

ما گم شده‏ ایم در کوچه پس کوچه‏ های زمان. بر روی چشم ما، پرده‏ ای از خاک کشیده‏ اند؛ وگرنه شما را مرگی نیست، ما اسیران غربت خاکیم؛ ما را بیابید! پلاک زخمیتان را بر گردن گم‏شدگان رمل‏های داغ گناه بیندازید؛ شاید پیدا شویم! شاید بوی خون به ناحق ریخته شما، ما را به سوی حق بکشاند؛ شاید فکه، نامی شود که رازهای مگو را به ما بیاموزد.

ما را صدا کنید؛ با گلوی زخمی و لب‏های خشکیده‏تان! ما را به پادگان دوکوهه بخوانید تا بیاموزیم عشق را، زندگی را و مرگ را.

"حسین یعقوبی صابرملک" در دوازدهم فروردین ماه سال 1347 در شهر تهران در دامن خانواده ای مومن دیده به جهان گشود . تحصیلات خود را در شهر تهران آغاز نمود تا پنجم ابتدایی ادامه تحصیل داد. بعد همراه خانواده اش عازم شهر کرج شد. ادامه تحصیل خود را در کرج آغاز نمود. همزمان با هجرت آنها به شهر کرج انقلاب شکوهمند اسلامی به رهبری امام ( ره ) شکل گرفت. در آن زمان حسین 10 سال بیشتر نداشت. پس از پیروزی انقلاب اسلامی و با شروع جنگ تحمیلی و به دستور امام خمینی حسین در سال 1360 در سن 13 سالگی، عضو بسیج پایگاه دولت آباد کرج شد و فعالیت های خود را در حد توان به نحو احسن انجام داد . او اصرار زیادی داشت تا به جبهه اعزام گردد .

در سال 1361 با رضایت خانواده از طرف بسیج عازم منطقه شد، در آن موقع حسین سال سوم راهنمایی را پشت سر گذاشته بود که تصمیم داشت، برای سال اول دبیرستان ثبت نام کند . آنقدر عشق به شهادت در وجودش زیاد بود که پس از دو بار مرخصی که به کرج آمد برای بازگشت به منطقه سر از پا نمی شناخت. در سال 1362 در عملیات والفجر 4 در منطقه پنجوین عراق بر اثر اصابت ترکش به درجه رفیع شهادت نایل گردید و پس از 25 روز که پیکرپاکش در خاک عراق باقی مانده بود به دست خانواده اش رسید و در امامزاده محمد بخاک سپرده شد.                                                                                                                                                                                                                                                                                           

به نقل از معلم شهید :

در دستشویی مدرسه هر چه صابون می گذاشتیم، گم می شد . هر روز می دیدم که حسین صابون می خرد و در دستشویی می گذارد . به او گفتم که این کار را نکن، فایده ای ندارد . گفت آنقدر صابون می گذارم تا دیگر خسته شوند و این کار را نکنند چرا که نظافت لازم می باشد .

سیری در وصیت نامه شهید:

با سلام به پیشگاه حضرت ولیعصر (عج) تعالی و نایب بر حقش این بزرگ اسطوره مقاومت و تقوا حضرت امام خمینی. انسان در غالب اسلام اسلام، همواره باید دلش بیاد خدا باشد و دچارشدن به بیماری غفلت انسان را به تباهی می کشد و انسان را همواره دچار امیال دنیوی می سازد و از آخرت و قیامت بدور می دارد و امیال دنیوی انسان را به گناه و معاصی می کشاند. انسان را به دزدی و دروغ و غیره می کشاند و برای علاج این بیماری باید بر خواندن کتاب خدا، قرآن البته با خضوع و خشوع مداومت کرده و سعی در تفهم آن کرد. آیات رجا را بارها بخوانید تاامیدتان زیاد گردد و از آیات معارف شناسیشان و از آیات خوفش ترس او زیاد گردد.

بار خدایا از اینکه قدم به جبهه نهادم، فقط برای رضایی تو بوده که بتوانم توشه دنیای آخرتم را تامین کنم؛ زیرا کوله بار توشه آخرتم خیلی کم وخالی است .

خداوندا می دانم؛ که سنگینی کوله بار گناهانم نمی گذارد که من خالصانه نزد تو آیم. اما خدایا تو مرا بفضل و کرمت ببخش و مرا حلال کن. خدایا قلب مرا به نور ایمان منور گردان. خدایا عشق حسین را در دل ما قرار بده. پروردگار تا لیاقت مرا بنور ایمان منور گردان. خدایا عشق حسین را در دل ما قرار بده. پروردگار تا لیاقت و سعادت شهادت را نیافته ام. مرا از این دنیا نبر تا اینکه مرگم را شهادت در راه خودت قرار بدهی.

پروردگارا آرزو دارم وقتی که در جبهه بدرجه رفیع شهادت رسیدم مرا پاک گردانی ومانند روزی که متولد شدم، عاری از گناهی بپذیری.