جانباز شهیدی که همانند شمع به پاي نهال انقلاب ذوب شد
نوید شاهد کرج: جانباز شهيد محمود زارع بنادکوکی يكي از اين رهروان راستين بود از خيل رهرواني كه پس از چند سال همچنان نمازهاي عاشقانه اش، راز و نياز و نيايش هاي شب هنگامش بر خاك هاي گرم جنوب و كوههاي يخ زده غرب به همراه ايثارگري ها و شجاعت هاي مردانه اش در عمليات هاي بدون بازگشت گروه القارعه طنين انداز گوش عاشقان و همسنگران است.
شهيد جانباز محمود زارع در سال 1340 در يك خانواده مذهبي چشم به دنيا گشود و از نخستين روزهاي شكل گيري انقلاب به همراه برادر شهيدش (كاظم) در تمامي صحنه ها و ميادين مبارزاتي حضوري فعال داشت و با دركي صحيح و تيزهوشي خاصي همواره خار چشم كج انديشان بود. او از نخستين گروه هايي بود كه به منظور جهاد و مقابله با ضد انقلاب داخلي به طور داوطلب عازم كردستان گرديد و با آغاز جنگ تحميلي در كنار برادرش كاظم به جنگ با دژخيمان بعثي پرداخت.
در آبان ماه 61 پس از دو سال جهاد بي امان هنگامي كه كاظم در يك عمليات نفوذي در شهر مندلي عراق به فيض شهادت نائل گشت ، محمود نيز در ارتفاعات الله اكبر مشغول جهاد با متجاوزين بعثي بود و پس از اين كه تلاش هاي بي وقفه اش جهت يافتن پيكر مطهر برادر در منطقه مندلي به جايي نرسيد با دلي پر درد خبر شهادت جانگذار كاظم را به خانواده رساند .
محمود که خود از خانواده معظم شهدا بود و به عنوان يكي از
بسيجيان قهرمان لشكر ده حضرت سيد الشهدا(ع) در طول شش سال در خطوط مقدم جبهه حضوري
مستمر و فعال داشت و با شركت در اغلب عمليات از جمله والفجر مقدماتي والفجريك،والفجر
دو و سه ،خيبر،رمضان،بيش از 6 بار از نواحي مختلف سر، گردن، حنجره،پهلو،شكم،دست و
كتف راست مجروح گرديد و سرانجام در عمليات پيروزمندانه والفجر هشت در حالي كه
مسئوليت هدايت گردان هميشه پيروز حضرت علي اكبر (س) را عهده‌دار بود از نواحي شكم
،كمر و پاها بشدت مجروح و ضايعه نخاعي گرديد.
عارضه نخاعي شدن او درد ناشناخته و جانكاهي بود كه تا هنگام شهادت لحظه اي او را رها نكرد. شهيد محمود پس از مجروحيت با توجه به تحمل انواع جراحات وارده و درد جانكاه نخاعي در صحنه‌هاي اجتماعي سياسي حضوري مؤثر داشت و در مسئوليت‌هاي احداث ستاد مقر تبوك لشگر ده سيد الشهدا (ع)، معاونت بسيج مركزي سپاه ناحيه كرج ، معاونت و سرپرست بهداشت و درمان بنياد جانبازان كرج انجام وظيفه نمود.
شهيد
محمود پس از انجام چندين عمل جراحي در داخل و خارج كشور و تحمل انواع دردها و رنج
هايي كه قلم قادر به توصيف آن نيست ، دردي كه در طول هفت سال حتي دمي او را آسوده
نگذاشت و اين شهيد بزرگوار با روحيه اي مقاوم و استوار و با صبر و سكوت آن درد
مزمن را تحمل مي كرد به گونه اي كه درد را نيز شرمنده مي ساخت و سرانجام در شامگاه
پنجشنبه دوازدهم دي ماه 1370 به خيل شهيدان پيوست و روح پاكش فارغ از آن درد
جانكاه و جسم پژمرده و تب دار به ديدار معبود شتافت.
طي هفت سال مجروحيت همواره با ذكر خدا و توسل به ائمه اطهار (ع) با صبر و استقامت آن دردهاي جانكاه و طاقت فرسا را تحمل نمود و همانند شمع به پاي نهال انقلاب ذوب گرديد. او با روحيه اي وصف ناپذير هميشه راضي بود به رضاي دولت يار ،او هميشه سنگ صبور عزيزان جانباز بود و اين عزيزان را به استقامت و شكيبايي دعوت مي‌نمود. اينك در سالروز شهادتش به پاس آن همه ايثار و دلاوري ، ياد او و برادر شهيدش را گرامي مي داريم.
منبع: پرونده فرهنگی شهدا،اداره اسناد انتشارات، هنری
