اگر براین باور باشیم که انسان دارای دو زیستگاه موازی است؛ زیستگاه جسمی و زیستگاه روحی، که هریک دارای جغرافیایی متفاوت بوده و بر یکدیگر تاثیر گذاشته و عدم تعادل این دو زیستگاه کلی انسان را به خطر می اندازد، باید به دنبال نوعی استعداد نوین باشیم.
بسیاری از بررسی ها در زمینه ی ادبیات نمایشی جنگ، تنها به متونی محدود شده که به شکل مستقیم به بازتاب جنگ و آثار آن پرداخته اند. در این رویکرد، جنگ کنشی ست که در زمانی گذشته و مکانی دور، حضور داشته و نسبتی با کنون تماشاگرانش ندارد.
پژوهش حاضر در خصوص بررسی نمایشنامه های " آیا تا به حال عاشق بوده ای روژانو"؟، " سه پاس از حیات طیبه ی نوجوانی نجیب و زیبا " و" سه روز ابدی " از نوشته های چیستا یثربی، علیرضا نادری و محمد ابراهیمیان از منظر ایثار، شهادت و مقاومت است.
تاریخ هشت ساله جنگ، رویکردی جدید در عرصه نمایش به وجود آورد که تئاتر دفاع مقدس نام گرفت. اما این رویکرد، هیچگاه نتوانست به جایگاه اصلی خود دست یابد و اعتلای قابل قبولی نداشت و لذا با تئاتر جهان در این زمینه، همیشه فاصله داشته ایم.
"جذابیت" از عناصر اساسی تئاتر، بویژه در زمینه ارتباط با تماشاگران محسوب می شود، اما در تئاتر دفاع مقدس در ایران، از این عنصر تاثیر گذار، به خوبی بهره گیری نمی شود و یا آنکه گروههای نمایشی توان ایجاد جذابیت مناسب در اجرای خود را ندارند.