روایتی از شهید «شعبانعلی نژاد فلاح» ؛
دلشوره ام لحظه به لحظه بيشترمي شد. مدتي سرجاده منتظرشديم تا شايدكمكي ياوسيله اي از راه برسد و ما را تا روستا برساند اما خبري نشد تا اين كه چراغهاي يك ماشين كه از سمت روستا به طرف جاده مي آمد. نظرم را به خود جلب كرد روزنه اي از اميد در دلم بازشد...در همين فكر و خيالها بودم كه ماشين نزديك شد و قبل ازآن كه دست بلند كنم خودش نگه داشت.