گفته‌اند شب قبل از عمليات می‌گفت: «شهادت به من نزديک است و به زودی به آسمان پرواز می کنم.» او این ادراک شهادت را یک روزه به دست نیاورده بود. تمام عمرش از کودکی، تمرین آماده شدن برای عروج بود و خودسازی و خالص شدن در مسیر بندگی. شهیدی که تقوی و تهجد و معنویت، زاد راهش بود و تفکر بسیجی و بصیرت ولایی و معرفت عمیق و اصیل دینی، کوله بارش در این سیر الی الله که مقصد و منتهایش در جبهه «شرهانی» در حالی که ذکر مقدس «یا زهرا (س)» بر لب داشت و مثل مادر همه شهیدان گمنام و بی مزار و بی نشان، تا سالها پیکرش در خاک غربت، رازدار غربت بقیع بود.