سیزده سالگی و عشق به جانان
به گزارش نوید شاهد البرز؛ شهید 13 ساله «علیرضا محمودی‌پارسا» در دوران حضور در جبهه یک‌بار به شدت مجروح شد و پس از بهبودی دوبار به جبهه بازگشت. وی ۲۷ بهمن سال 1361 دوباره با اصابت خمپاره و گلوله از ناحیه شکم و سینه به شدت مجروح شد و پس از تحمل دو روز درد شدید در نیمه شب جمعه ۲۹ بهمن سال ۶۱ در حالتی که حضور مقدس ابا عبدالله را بربالین خود احساس می‌کرد و بر ایشان سلام می‌داد جان خود را تقدیم جانان کرد. علیرضا محمودی پارسا ۲۳ تیر سال ۱۳۴۸ دیده به جهان گشود. وی در تاریخ ۲۶ دی ماه سال ۶۱ عازم جبهه اندیمشک شد و از آنجا به منطقه عملیاتی فکه رفت.
شروع جنگ تحمیلی شور و هیجانی عجیب در دل او ایجاد کرد. اما به علت كمی سن به او اجازه حضور در جبهه‌های جنگ را نمی دادند. در نوروز سال 61 بود كه برای بازدید به همراه دوستان و اهل مسجد به جبهه مهاباد رفت. بعد از بازگشت دیگر طاقت نداشت. در فروردین همان سال به همراه رضا جهازی به جبهه كامیاران رفت بعد از 3 ماه برگشت و مشغول امتحانات شد و با موفقیت كامل آن را به پایان رساند و به كلاس سوم راهنمایی ارتقاء یافت و در اول تیرماه، بار دیگر عازم جبهه سومار شد و در حمله مسلم ابن عقیل با رمز یا اباالفضل علیه السلام از ناحیه سر و گردن و صورت مجروح شد. خبر شهادت همسنگر و هم‌پیمانش او را به شدت متاثر ساخت و دیگر تحمل ماندن را نداشت. علیرضا محمودی پارسا یک بار مجروح شد و در بیمارستان به علت جراحت شدید از ناحیه صورت و گلو بستری بود و به محض بهبودی دوباره به جبهه می‌رود.
پس از تلاش شدید مبنی بر رفتن به جبهه در 26 دی ماه عازم جبهه اندیمشك شد. در حمله مقدماتی والفجر در منطقه فكه با اصابت تركش و تیر به دست و پا بخصوص بر روده و شكم او را به شدت زخمی ساخت و در اصفهان بستری شد. طی 2 روز جراحت درد سختی را بر جان پذیرفت و در ساعت 2:30 دقیقه نیمه شب جمعه 29 بهمن ماه با جمله «السلام علیك یا اباعبدالله» به سوی معبود شتافت.
مادرش میگوید: «تا رسیدیم بیمارستان شنیدم یکی صدا می‌زنه مامان، مامان. برگشتم به طرف صدا. اول صورتش رو نشناختم از صداش فهمیدم پسرمه. حالا شما حساب کنید صورت زخم و زیلی شده و خون لخته شده و دکتر هم یه سوتک مانندی به گلوی علیرضا وصل کرده تا بتونه راحت نفس بکشه. تا نزدیکش شدیم گفت تو رو خدا بگذارید من برگردم به جبهه من باید برگردم. بابا رو راضی کن بگذاره من برگردم جبهه …»
شهید علیرضا محمودی پارسا در روز ۲۷ بهمن ماه با اصابت خمپاره و گلوله از ناحیه شکم و سینه به شدت مجروح شد و نیروهای امدادی وی را به بیمارستان آیت‌الله کاشانی در اصفهان منتقل کردند.
وی پس از تحمل دو روز درد شدید در نیمه شب جمعه ۲۹ بهمن سال ۶۱ در حالتی که حضور مقدس ابا عبدالله را بربالین خود احساس می‌کرد و بر ایشان سلام می‌داد جان خود را تقدیم جانان کرد.
انتهای پیام/
