شهید دادگان به همه کاخ‌ها و کاخ‌نشینان جهان شرف و برتری دارند

به گزارش نوید شاهد البرز؛ الناز رحمت نژاد خبرنگار و نویسنده حوزه ایثار و شهادت در یادداشتی به مناسبت هفتمین روز شهادت سیدروح الله عجمیان نوشت:
 "رو به کتابخانه و پُشتِ میزِ کارم نشسته ام، چشمم می خورد به قفسه کتاب های ادبیات پایداری و با خودم می گویم: سالیان درازی است که در کُنجی تکیه می دهی و از سرگذشت گذشتگانِ این آبادی می خوانی، حالا وقت عمل است! بسم الله الرحمن الرحیم را بگو و با ذکر یا زهرا(س) خط شکن باش.
رسالتِ تو بیان آنچه گذشت های این نظام است برای نسل آینده.
باید محکم در مقابل تهاجم فرهنگی دشمن ایستادگی کنی و بیانگر واقعیت ها باشی. با توکل بریگانه خالق هستی به کشتی نجات حسین(ع) سوار شو و از طوفان سهمگین نفاق و کفر دشمنان ترسی نداشته باش. حقایق را چنان مستحکم روایت کن که گویا هیچ خطابه گویی در میدان حاضر نشده است.
امروز در قلب جمهوری اسلامی ایران، قرآن را به آتش می کشند، فردا در کابل جان پانزده دختر بی گناه را می گیرند، به دمشق و سوریه و یمن و حلب حمله می کنند، چادر از دختر مسلمان شیعه می کشند و بسیجی جان بر کف سید روح الله عجمیان را با شکنجه به شهادت می رسانند.
 پنج شنبه ۱۲ آبان ۱۴۰۱ بود که عده ای اغتشاشگر آزاد راه کرج_ قزوین را مسدود می کنند و راه مردم را می بندند. سید روح الله بسیجی پایگاه حضرت ابوالفضل(ع) شهرک امیر المومنین(ع) شهرک امیر المومنین(ع) حوزه ۴۱۷ شهدای کمالشهر مشغول رفتن به سرکار گچ کاری بود که از پایگاه تماس می گیرند و می گویند:" آزاد راه شلوغ شده، دو طرف را بسته اند و مردم نمی توانند رد بشوند، بیایید راه را باز کنیم تا مردم رد بشوند."
سید کار بسیج را اولویت می داند، لباس سبز رنگ بسیجی اش را تنش می کند و برای باز کردن راه مردم سمت شلوغی ها می رود.
حین خدمت بود که اغتشاشگرانِ داعش مسلک دوره اش می کنند، به پهلو و سرش لگد می زنند، به پیشانی اش سنگ می زنند، چاقو را چند بار در شکمش فرو می کنند، آنقدر می زنند تا سید نیمه جان می شود و کناری رهایش می کنند. یکی از دوستانش با موتور می رسد بالای سر سید و صدا می زند:" سید روح الله؟ آقا عجمیان؟" جوابی نمی شنود، سید روح الله را داخل آمبولانس می گذارند و آمبولانس راه می افتد، اما راهی نیست برود، اغتشاشگران جلو آمبولانس را می گرفتند و اجازه حرکت نمی دادند، سید خونریزی داخلی شدیدی داشت، بی قرار و بی تاب بود، از درد قفسه سینه و ضربه های سر حالت خوبی نداشت،  به خاطر ضربات عمیق جاقو احشام بدنش خارج شده بود، سرانجام در آمبولانس علائم حیاتی اش را از دست داد و سرش را در دامان حضرت زهرا(س) گذاشت و شهید شد.
دشمن همان است، باید کل یوم عاشورا و کل عرض کربلا را باور کنم و بدانم تنها رسالت من بیان واقعیت ها هر چه قدر هم تلخ باشد، است.
خبر شهادت سید روح الله عجمیان را با همان عکسی کار کردم که پیکرمطهرش را در خیابان رها کرده اند و لباسی بر تن ندارد، بعد از انتشار خبر بغضی گلویم را گرفت و زیر لب زمزمه کردم:" روضه خوانت می شوم با روضه ای تک مصرعی، بر زمین بودی و بر جسم تو پیراهن نبود" بغضی که راه گلویم را بسته بود حالا باز شده و چشمانم می‌بارد و نگاهی به عکس سید این شهید والا مقام می کنم و می گویم:" بین ما حالا دیگر بعد از روضه های محرم و اربعین تو برگزیده شدی تا روضه مجسم شوی"
دوستی از انتشار این عکس این شهید گله کرد و معتقد بود نباید پخش شود، خانواده شهید اذیت می‌شوند.
در پاسخش گفتم:" رسالت من نوشتن است. اگر نگویم و روایت نکنم، دشمن می گوید و روایت می کند و جای شهید و جلاد را عوض می کند."
یاد خانه استیجاری سیدروح الله عجمیان در محله کم برخوردار شهرک امیرالمومنین(ع) کمالشهر می افتم! چه قدر ساده بود! دیوارهای آجری، بدون مبل و لوستر و تشریفات!  شاید کل خانه بیشتر از ۵۰ متر نمی شد! اگر اعتراضاتی که به اغتشاش کشیده شده به خاطر گرانی است، چرا سید روح الله و خانواده اش اعتراضی نداشتند؟
چشمم به کتاب وصیت نامه سیاسی الهی امام(ره) می خورد، بر می دارم و ورق می زنم، دنبال کاخ نشینان و کوخ نشینان در کلام امام  راحل هستم، بالاخره پیدایش می کنم، اتفاقا با یک هایلات زرد رنگ رویش کشیده ام:" شما طبقه جوان برومند زاغه نشین، بر آن اشخاص کاخ نشین شرافت داريد، و شما هستید که اسلام را حفظ کردید. یک موی سر این کوخ نشینان و شهید دادگان به همه کاخ ها و کاخ نشینان جهان شرف و برتری دارد.این پایین شهريها و این پابرهنه ها اینها ولی نعمت ماها هستند."

انتهای پیام/