فرازی از حیات و کلام طیبه شهید «داریوش نوازنی»
نوید شاهد البرز؛ شهید «داریوش نوازنی» در تیر ماه سال 1345، در میان خانواده‌ای مذهبی و متدین در شهر تهران دیده به جهان گشود و تا شش سالگی که دوران طفولیت خویش را می‌گذراند تحت تربیت اسلامی حاکم بر خانواده قرار گرفت و ریشه و ساقه وجودش آمیخته با شور و شوق اسلامی شد و تا کلاس سوم ابتدائی در مدرسه اسلامی «حائری» و «طاهری» درس خواند.
سال اول راهنمایی را در مدرسه «خشایار» گذراند تا اینکه به دلایلی خانوادگی به شهر اراک نقل مکان کردند و وی به ناچار به اراک رفتند و سال دوم و سوم راهنمایی را نیز در آنجا به اتمام رساند. در این سالها اوضاع انقلاب در پیروزی قبل و بعد آن بود که مانند سایر مردم با شرکت در مساجد و راهپیمایی‌ها و گاهی اوقات در درگیریها خود را به رژیم طاغوت و به حمایت از انقلاب نشان می‌داد و در بحبوحه بعد از انقلاب در درگیریها با منافقین و کمونیست ها فعالیت داشت و در پی فرمان امام جهت آموزش نظامی یک ماه در هنگ نوجوانان سپاه پاسداران آموزش نظامی می‌دید و به مدت ده روز هم در یکی از پاسگاه‌های سپاه در اطراف اراک به خدمت جهت خلع سلاح ادامه داد. در بسیج و انجمن اسلامی و اتحادیه انجمن‌های اسلامی «مدرس» فعالیت‌های قابل توجهی داشت.
او در سال دوم نظری بود که نتوانست روحیه شهادت طلبانه و مذهبی خود را آرام نگه دارد و تحصیل را رها کرده و به جبهه‌های حق علیه باطل شتافت و در عملیات «بستان» بعد از حماسه های فراوان به شدت مجروح شد و پس از مدتی عفونت ناشی از مجروحیت علی رغم تلاش بسیار پزشکان به قلبش سرایت کرد و در بیمارستان شهید «دکتر چمران» دست در دست پدر و مادر و اقوام نزدیکش در تاریخ بیست و دوم اردیبهشت 1365، دعوت حق را لبیک گفت و به سوی دیار عاشقان شتافت و جام شهادت را نوشید. تربت پاک شهید « داریوش نوازنی» در گلزار شهدای حصار نمادی از ایثار و استقامت در راه پاسداری از وطن می باشد.
شهید «داریوش نوازانی» وصیت خود را با ایه شریفه سوره بقره مزین نموده است و در ادامه وصیت خود چنین می نگارد:
بسم الله الرحمن الرحیم
«207» « وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْرِي نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ وَ اللَّهُ رَؤُفٌ بِالْعِبادِ»
«... و از مردم كسى است كه براى كسب خشنودى خدا، جان خود را مى‌فروشد و خداوند نسبت به بندگان مهربان است. »
با سلام به پیشگاه مقدس امام زمان و نایب برحقش و منجی نسل امام خمینی(ره) و تمامی شهیدان از صدر اسلام تاکنون قبل از هر چیز لازم است که از زحمات بی دریغ و شبانه روزی پدر و مادر که به یاری الله توانستند من را به این راه هدایت کنند شکر فراوان کنم و امیدوارم که اگر خداوند متعال مرا قبول درگاه خود کرد در آن دنیا همراه باشیم.
ای پدر و مادر عزیزتر از جانم باید شماها درهر حال نعمتهای خدا را شکرگذار باشید و در همین مورد هم صبر و پایداری از خود نشان دهید و همیشه خوشحال و سرافراز باشید چون توانسته اید که با کمال افتخار در امانتی که از خداوند گرفته بودید با سربلندی آن را به او پس بدهید و الان شماها در پیشگاه خداوند ارج بسیار عظیمی دارید که این نعمت را باید شکرگذار باشید. تا به واسطه کفران نعمت ضایع نشوید و در آخر از تمام دوستان و آشنایان طلب مغفرت می نمایم. من از همه التماس دعا دارم و در ضمن هر کجا خواستید می توانید جسدم را دفن کنید.
والسلام
منبع:
پرونده فرهنگی شهدا،اداره اسناد انتشارات، هنری
