قدر دانی از مادر در کلام شهید کربلای پنج

نوید شاهد البرز:

شهيد «ميرطاهر تاجي» درسال 1346، در تهران در خانواده اي متدين و مذهبي و مومن و زحمتكش ديده به جهان گشود و دوران كودكي خويش را در آغوش گرم و پر مهر و محبت خانواده به پايان رسانيد و از آنجا كه او در خانواده اي متدين متولد شده بود. ازهمان زمان كودكي به آموختن قرآن و فرائض ديني مشغول شد. او در سن هفت سالگي به مدرسه رفت و دوره ابتدائي و راهنمائي را با موفقيت كامل پشت سرنهاد و در كلاس اول نظري نيز موفق بود. او نيز درزمان انقلاب با اينكه سن كمي داشت در صفوف به هم پيوسته ملت حضور داشت و فعاليت مي نمود و پس از پيروزي انقلاب به علت مشكلات فراوان كه درسر راهش بود از ادامه تحصيل بازماند و در سپاه پاسداران كرج عضو گرديد و در اين ارگان اسلامي به خدمت مشغول گرديد و با روي باز از رفتن به جبهه هاي جنگ حق عليه باطل استقبال مي نمود. شهيد در جبهه درمقابل دشمن ايستادگي مي نمود و بسيار شجاعانه مي جنگيد و سرانجام در تاريخ چهاردهم اسفند ماه 1365، در عمليات بزرگ و پيروزمندانه كربلاي پنج شركت كرد و در منطقه شلمچه به درجه رفيع شهادت نائل گردید

 شهید گرانقدر « میرطاهر تاجی» وصیت خود را با مناجات نامه ای کوتاه آغاز می کند و در پی آن شعری با مضمونی مناجات با پروردگارش می آورد و در ادامه قدردانی و تجلیل از جایگاه و مقام  مادر و سفارش به خانواده و ملت ایران را دارد. متن کامل این وصیت نامه را در ادامه مطلب می خوانید:

بسم الله الرحمن الرحیم

بار الها ! بر محمد و خاندانش درود فرست مرزهای مسلمین را به غلبه و تسلط خود استوار ساز و نگهدارندگان آن مرزها را از نیروی لایزال خویش توانائی ده ...

خدایا! این شهادت را از من و خانواده من پذیرا باش که بالاتر از این خون چیز با ارزشی نداشتم که در راه تو و حسین مظلوم فدا کنم.

خدایا! به درستی که تو یگانه ای و حضرت محمد رسولت و حضرت علی اولین امام و حضرت مهدی (عج) و اخرین امامت است و من این را شهادت می دهم.

غرق گنه این امید مشو ز درگاه ما

که عفو کردن بود در همه دم کارها

بنده شرمنده تو خالق و بخشنده من

بیا بهشت دهم مرو تو در نار ما

در دل شب خیز ریز قطره اشکی ز چشم

که دوست دارم کند گریه گنه کار ما

توبه شکستی بیا هر آنچه هستی بیا

امیدواری به جوی زنام غفار ما

وای بر انکو نگشت نادم از عصیان ما

هلاک گردد به حشر در یم قهار ما

مادرم! در توصیف تو همین بس که بگوئیم قدر این زحمات فراوانی که برای من روسیاه کشیدی من نتوانستم به جا بیاورم و اگر خدائی نبود می گفتم که تو خدای من هستی.

برادرانم! شما هم برای من زحمات زیادی کشیده اید ولی من به هیچ وجه نتوانستم یک ذره از آن ایثار شما را جبران کنم فقط می گوئیم که مرا حلال کنید.

خواهرم! در توضیح تو همین را بس بگوئیم که سعی کن زینب گونه عمل کنی و بس.

مادرم ! برادرانم خواهرانم دوستان و آشنایان،

اگر واقعا به این وصیت نامه ناقابل من عمل می کنید پس گوش کنید که اگر عمل نخواهید کرد همان بهتر که گوش نکنید. وصیت من این است که اگر سرفرازی خود و کشورتان را می خواهید اگر خود را مسلمان واقعی قلمداد می نمائید اگر پیرو رسول خدا و امامان معصوم هستید اگر ... پس فقط به حرفهای امام بزرگوارمان گوش کنید پس فقط به احکام الهی عمل کنید و پس فقط در راه خط اسلام و قران باشید و بس امیدوارم که تمامی گناهان این بندهء حقیر و دیگر گناهکاران بخشیده شود و تمامی دوستان و آشنایان به خصوص مادرم برادران و خواهرم از من راضی باشد. در اخر می خواهم که مرا هر جا که صلاح بود دفن نمائید و به مادرم بگوئید که خداوند وعده داده است که شهدا زنده اند و نزد او روزی دارند. از همگی التماس دعا می خواهم که مرا حلال کنند. چه دوست و آشنایان و فامیل...

بار الها! رهبر کبیر انقلاب اسلامی: پیر جماران امید مستضعفان عالم را تا فرج مهدی (عج) نگهدار و محافظت بفرما ...

امین یا رب العالمین

منبع: پرونده فرهنگي شهدا،اداره اسناد انتشارات، هنري