نامه ای برای مادر؛ بشنو وصیت من چون جاودانه باشد شریعت من

نویدشاهد البرز:

شهید پاسدار « ضیغام تمجیدی جزیمق» فرزند «حمید» و « خانم بالا» در پانزدهم خرداد ماه 1341، در شهر خلخال چشم به جهان گشود. وی تحصیلات خود را تا اول راهنمایی ادامه داد و برای امرار معاش به شغل جو شکاری روی آورد و به عنوان رزمنده پا به جبهه نهاد و در دوران مقدس حماسه ها آفرید و و در تاریخ بیست و هفت دیماه 1365، به درجه شهادت نایل شد و پیکر پاک وی در جوار امامزاده محمد کرج آرمیده است.

نامه شهید برای مادرش:

اي خوبتر زهر خوب، تنها مرا تو ياور، اي پاكتر زهر پاك ؛

مادر! سلام ؛ مادر بعد از سلام ،باري دارم سخن فراوان ليكن درون سنگر،سخت است گفتن آن ،تنها سه چهار جمله، گويم و كلام كوتاه، تا قلب پر زمهرت، گردد زحالم آگاه شايد كه هيچ ديگر، روي تو را نبينم، ديدار ما قيامت، اي خوب و نازنينم، شايد كنون که داري، اين نامه را تو دردست، باشم درآسمانها، بيرون از اين تن پست ،اما مباش دلتنگ، زيرا كه حق جز اين نيست ،منزلگه من وتو، اين خاكدان زمين نيست ،تا اوج بي نهايت، پرواز كرد بايد، در قلب آسمانها ره باز كرد بايد، اما كلام آخر،بشنو وصيت من چون جاودانه باشد، از آن شريعت من ،تنها وصيتم را برگو به دوستانم، تا آن جهان نگرددآزرده روح و جانم، برگو به ره خميني باشد ره سعادت ،آن راه اين سه حرف است

ايمان، جهاد، شهادت

محمد تمجيدي هفتم آبان ماه 1362،   ساعت 14 : 9 دقيقه شب

در جلوگاه عاشقان نور خدا رفت، بهر آزادي قدس آن جانباز كربلا رفت ،مرد خدا رفت، نور صفا رفت، يا از تن جدا رفت، در قلب ياران مانده نمايان، آخر چرا رفت , آخر چرا رفت،در هجر غم اندوهت كه بسوزيم ، با روزگار بد صفت بسوزيم ،ديگر بعد از تو دنيا نخواهيم، صدام بد صفت را رسوا نمائيم، در روز محشر جانباز زمان را بهر شفاعت، بهر شفاعت از جانباز كربلا نخواهيم، بگو تاب وطاقت هجر ياران را نداريم ،بهر شهادتت آماده ايم مرگ با عزت از خدا بخواهيم، گر چه ما طالب ديدار بايراميم ، بحر ديدار لايق وصالت ،شما كه پيمان شفاعت از هم داشتيد، چرا با هم رفتيد و ما را تنها گذاشتيد.

منبع: پرونده فرهنگی شهدا،اداره اسناد انتشارات، هنری