شهید «مرتضی مسیب زاده »در کلام پدر؛حاج مرتضی قناعت پیشه بود

نوید شاهد البرز:

مدافعان حرم ، محرمان حریم و باغیرتان زمان خود می باشند که در دوره ای که دین و ارزشهای دینی غریب و مهجور افتاده است برای احیای آنها از جان شیرین خود می گذرند.شهید «مرتضی مسیب زاده» فرزند «جبراییل» و زاده بیست و سوم تیرماه 1361، در کرج منطقه رجایی شهر به دنیا آمد و در سال 68 که به شهرک وحدت نقل مکان کردند. در رجایی شهر زندگی نمود و تحصیل خود را در مقاطع مختلف در همین شهرک انجام داد. در رشته مهندسی کشاورزی در دانشگاه پذیرفته شد منتهی دانشگاه را ادامه نداد و وارد مجموعه سپاه پاسداران شد. بعدها وارد دانشکده یگان مخصوص شد و در دانشگاه افسری ادامه تحصیل داد

شهید «مرتضی مسیب زاده» چند نوبت به عنوان مدافع حرم و مستشار نظامی در سوریه مامور بود و حدود دو سال در این کشور حضور داشت. او یک افسر ارشد متخصص و منحصر به فرد در زمینه خود در سطح کشور بود، یک افسر نظامی به تمام معنا بود که خود را فدای مام میهن کرد. زمانی که در داخل کشور بود نیز به عنوان یک معلم و تحلیل گر امور سیاسی و سخنران حلقه های سیاسی در پایگاه های بسیج حضور داشت.

حاج مرتضی به لحاظ فعالیت هایی که در پایگاه های بسیج و کانون های فرهنگی انجام دادند جوان نمونه سال کشور انتخاب شد. حاج آقا جزو هیات امنای مسجد جامعه حضرت ابوالفضل عباس (ع) شهرک وحدت بود، در پایگاه حضرت سید الشهدا (ع) از حوزه شهید دستواره شهرستان فردیس بسیجی فعال بود، حدود 26 سال از بچه های فعال بسیج بود و هر زمان که ایران بود در پایگاه وقت می گذاشت.

سرانجام «شهید مرتضی مسیب زاده» در مقری که در حومه یکی از مناطق جنوبی «حلب» مستقر بود، شناسایی شد بدین صورت که گرای آن لو رفت و مقر مورد حمله خمپاره ای قرار گرفت و شهید و همرزمانش در کنار هم به دیدار معبود شتافتند.

«آقای «جبرائیل مسیب زاده» پدر شهید والا مقام «حاج مرتضی مصیب زاده» در منش و گفتگو با نوید شاهد البرز »

*** حاج آقا چگونه چنین بچه ای تربیت شد؟

من از همان اوان کودکی بدلیل اینکه برای مراسم های عزاداری نوحه می گفتم وقاری قرآن بودم و به مسایل دینی بسیار آشنا و آگاه بودم، من را مولا صدا می کردند. من همه اینها را مدیون پدرم هستم او هم قاری قران بود و عطر و نوای قران با زندگی ما مانوس شده بود وپدرم من را تربیت دینی کرده بود و حلال و حرام را خوب یادمان داده بود. بنده تا آنجا که یادم می اید، لقمه مشکوکی به خانه نیاوردم و حلال و حرام را رعایت کردم.

من از ابتدای زندگی مشترک حقوق بگیر دولت بودم و روزهای تعطیل هم کارهای ساختمانی انجام می دادم. قبل کارمندی، شغل پدری ما کشاورزی بود ومن بدلیل توانایی جسمی به آن کار مشغول بودم اما بعد از آمدن به کرج دیگر کشاورزی نکردم.

آقا مرتضی اهل کار و تلاش بود با اینکه در بچگی بنیه ضعیفی داشت وقتی بزرگتر شد کارهای مختلف انجام می داد و یکی از کارهایش عمده فروشی خواربار بود. در سپاه هم کار می کرد و یک مدت ظروف یکبار مصرف می فروخت برای زندگی فعال بود کارهای متفرقه غیر از کار اصلیش هم انجام می داد.

حاج مرتضی اهل پس انداز هم بود. قناعت، صفت بارزیست که همه فرزندان من در آن مشترکند، اسرافکار نیستند و حاج مرتضی از بقیه بیشتر اهل قناعت بود. او فوق العاده بود.

یک خاطره از کودکی مرتضی دارم البته همه لحظه های با مرتضی خاطره است و یه روزی پایگاه بودیم، من هم کارهای پایگاه را انجام می دادم. مرتضی یک لیوان را انداخت و شکست و من تند برخورد کردم و گفتم: از فردا دیگه به پایگاه نیاد و برای اینکه بچه های دیگر فکر نکنند که من به بچه خودم چیزی نگفتم و آنها هم بخواهند از این مسایل سوءاستفاده کنند.

*** اگر در فامیل کسی انقلابی نبود، شهید باهاش رفت و آمد می کرد؟

حاج مرتضی بسیار انسان انعطاف پذیر و اهل گذشتی بود وتنها چیزی که برنمی تافت همین مخالف نظام و بی توجهی به مسایل دینی و انقلابی بود وبدون ملاحظه و بدون غل و غش تذکر می داد. معاشرت و رابطه اش را بر همین اساس تنظیم می کرد. رو دروایسی نداشت نسبت به کسی که به مسایل دینی کم توجه بود و بی توجه بود.

در بحثها خیلی آرام بود گاهی عصبانی می شد چون حاج مرتضی آدم دینداری بود و در عصبانیتهاش خیلی مراقب صحبت هایش بود. عصبانیتش به این شکل بود که با نگاهش مشخص می شد عصبانی شده است و گاهی هم تذکر لسانی می داد.

تفریح و سرگرمیش این بود که دعا و مناجات می خواند و با قران آرامش می گرفت و در اوقات فراغت به امورات خانواده رسیدگی می کرد.

اهل سفر بود، بیشتر به سفرهای زیارتی علاقمند بود وبارها به مشهد رفته بود. زندگی مشترکشان را از مکه شروع کرد از مکه که برگشت، تالار گرفتند و مولودی خواندند و ولیمه دادند، به این شکل مراسم عروسیشون برگزار شد.

*** شرایط جامعه را چگونه می بینید؟

آنچه که شایسته فرهنگ شهید و شهادت باشد، نیست و بنده هیچ وقت به خودم اجازه نمی دهم صحنه ای را محکوم کنم . صحنه هایی هست در جامعه که رضایت بخش نیست و دون شان خانواده شهدا و جانبازان و آزادگان ما است واین خانواده ها خون دل می خورند اما کاری از ما بر نمی آید، بنده هم مستثنی نیستم. گاهی اگرزمینه ای باشد تشخیص بدهیم فایده ای دارد تذکر لسانی می دهم و امر به معروف و نهی از منکر می کنم .

در مورد وضعیت حجاب، یه عده لگام گسیخته و ساده لوح شدند و دلیلشون هم است که گویند: همه هستند، دیگه همه اینجورین... لباسهایی که درست کردند به عنوان مد و مدل ... وقتی می پرسیم خانم یا آقا چرا لباست پاره است، میگه حاج آقا مدله دیگه ... حالا وقتی فرهنگ این شده ....من یه وقت میگم ما بزرگترها کم گذاشتیم و دودش تو چشم خودمون میره. وقتی جلو خلاف گرفته نشود آن هم که درسته گرایش پیدا می کنه ... جوون بالاخره ... جوانها تاثیر پذیر و آسیب پذیرند.

*** در تشییع جنازه مدافعین حرم شرکت می کنید ؟

بقول معروف می گویند: "شهیدان را شهیدان می شناسند." از آن روزی که پیکر شهید ما آمد. بنده گفتم: سلام علیک یا ابا عبدالله ...به اصل قضیه بیشتر پی بردم که در کربلا چه پیش آمده و از آن روز تصمیم گرفتم و در جمع خانواده ام مطرح کردم که در تشییع شهدای مدافع حرم با خانواده حاضر بشوم. اگر چهار نفر بالای کوه مراسم گرفتند برای شهدای گمنام من بر خودم وظیفه می دانم که شرکت کنم و برای شهدای مدافع حرم هم مثل بچه خودم حتما شرکت می کنم .

*** سخن پایانی...

بنده کوچکتر از این هستم که در این جامعه دینی و این همه انسانهای عارف و دلسوخته؛ با همه این تفاسیری که عرض کردم. ما لشکرها داریم از آقا مرتضی ها برای جانفشانی و دفاع از ارزشهای دینی که بدون ملاحظه منتظر اشاره ای از مقام معظم رهبری هستند. مسئولین آنهایی که مسئول هستند خیلی وظیفه سنگینی بر دوش دارند و لحظه به لحظه زندگیشون با شهدا طرف هستند و حقوقهای کلان و استفاده های نا مشروع از بیت المال این دنیا بالاخره چند صباحی بیش نیست و عمر آخرت پایان پذیر نیست. در زندگی با شهدا طرف حساب هستند و شهدا ... روزهای قیامت پایان پذیر نیست و تمام شدنی نیست. انسان عاقل به قول معروف عالی را به دانی نمی فروشد و زندگی ابدی را به آنی در این دنیا عوض نمی کند. اگر بخواهیم ارزش خودمان را حفظ کنیم اشرف مخلوقات هستیم.

اگر بخواهیم ارزش خودمان را حفظ کنیم قسمتی از آن خلیفه الهی را عمل کنیم و پیش شهدا موفق و موید باشیم.

خداوند ان شالله که فرجی حاصل کند که جوانهای ما از معضل بیکاری نجات پیدا کنند. ما از ائمه و انبیا ئما ن حدیث داریم که بیکاری مایه غفلت و گمراهی و اشتباه و خطاهاست. ان شالله مایه کسب و کار ازدواجشون به احترام فراهم شود ... امیدوارم آقا بقیه الله به این مملکت  نظر ویژه داشته باشد. خداوند به ما بزرگترها توفیق بدهد آن برخوردی که شایسته یک جوان است، را داشته باشیم.

        تنظیم از نجمه اباذری