شهید قاری قرآن کریم از فاتحان مهران متبسم به استقبال شهادت رفت

نویدشاهد البرز:

"شهيد ذبيح الله اصلانی" درتاريخ سوم شهريور سال 1346درمحله كارخانه قندكرج چشم به جهان هستي گشود. ايشان دوران طفوليت را تحت تربيت پدر و مادر محترمشان كه خود اهل فضل و تقوا هست، سپري كرد و در اين دوران بود كه پيش از شروع تحصيلات ابتدائي با قرآن كريم آشنا و تسلط پيدا كرد و به آداب و اخلاق قرآني هم آراسته شد. ایشان در سن 6 سالگی به قرائت قرآن کریم تسلط کامل پیدا کرد و همواره آنرا سر لوحه اعمال خود قرار می داد . ایشان خود را ملزم به شرکت در نماز جمعه و جماعت می دانست و حتی برای حضور در نماز جماعت به محلهای دیگر می رفت.

سپس در سال 1353تحصيلات ابتدائي را شروع كرد و همواره درطي اين دوران جزء شاگردان ممتاز ازنظر درسي و اخلاقي در مدرسه بود. پس ازپايان تحصيلات ابتدائي درسال 1358 وارد مدرسه راهنمائي خرد (خشايار شاه سابق)شد و در همان زمان بود كه مبارزات انقلابيون درحال اوج گرفتن بود و ايشان هم از همان زمان با انقلابيون همراه شد و با همان سن كم خود در راهپيمائيهاي انقلابي شركت فعال داشت، به حدي كه حتي درهمان دوران براي تشيع جنازه شهيدي از انقلابيون با پاي پياده مسافت بين ميدان كرج تا امامزاده محمد راطي كرد.

پس ازپايان تحصيلات راهنمائي وارد دبيرستان دهخداي كرج شد و در رشته علوم تجربي مشغول به تحصيل شد.

درهمان زمان همزمان با هجوم رژيم عراق به كشورمان و فرمان تشكيل نيروي بسيج به عضويت بسيج پايگاه شهيدان پناهي درآمد و تا زمان شهادت عضو فعال آن بود. درسال 1361براي اولين بار راهي جبهه هاي حق عليه باطل شد و پس از يك ماه در عمليات رمضان به شدت مجروح شد كه به همين دليل بارها حتي تايك ماه قبل ازشهادت مورد عمل جراحي قرار گرفت. بعد از آن همزمان با مشغوليت به تحصيل در دبيرستان شهداي انقلاب و هنرستان فني و حرفه اي چندين ماه را هم درجبهه ها مشغول به مبارزه بود و درنوبتهاي متعدد نيز دربيمارستان بستـري و جراحي شد.

سرانجام درسال 1365 پس از پيام امام مبني برضرورت حضور درجبهه ها با اينكه هنوز سلامت كامل نداشت و عمل ديگري رادر پيش داشت به جبهه اعزام شد.

پس از چند روز حضور در جبهه در تاريخ 12 /4 /65 درعمليات كربلاي يك درمنطقه مهران مورد اصابت تركش راكت هواپيماي بعثي قرار گرفته و به ديدار معبود شتافت.

همرزم شهید علی پناه اصلانی از لحظه شهادت شهیدچنین روایت می کند:

من و شهید ذبیح الله انصاری به اتفاق شهید به مدت چندین روز پس از شروع عملیات کربلای یک بعنوان امدادگر در خط مقدم مشغول خدمت بودیم و پس از تثبیت مواضع، با لباسهای خون آلود به پشت جبهه آمدیم. ضمن اینکه ایشان از صبح آنروز همواره نام ابا عبدالله (ع) را بر زبان داشت. در پشت جبهه مشغول شست و شوی بدن و لباسهایمان در یک رودخانه بودیم که ناگهان مورد هجوم هواپیماهای عراقی قرار گرفتیم و شهید اصلانی از ناحیه سینه و عضلات ران مجروح شد و در حین انتقال به بیمارستان با لبخندی بر لبها به دیدار حق شتافت.

منبع: پرونده فرهنگی شهدا،اداره اسناد انتشارات، هنری