شهیدان اهل این دنیای خاکی نبودن که افلاکی شدند
نوید شاهد البرز: باد می وزد و ساعات سرخ حماسه را در گوش درختان، نجوا می کند. من، در باور خیس دریاچه ها، پرواز آخرت را پلک می تکانم. به بیزارهای خاموش دل می دهم.
ای بزرگ! که این چنین مچاله خویشتن مانده ایم، از وسعت روشن افق های دور بگو واز صدای عشق، تا به قله های بلند رهایی بیاندیشیم و در رویای سپید ملکوت،دشت های شقایق پوش وطن را، دف زنان به شور آییم. چشمان آسمانی توست باورمان، چشمان آسمانی توست که کوچه های شهر را خورشید می پاشد.تو آن اسطوره ای که شبهای بیشمار، سر بر شانه های ماه ، شاعرانه ترین واژه ها را گریسته ای . خونت که بر زمین ریخن اندوه رفتنت ، سینه سرخان زمین ره زمین گیر کرد.نیستی اما سالهاست شهر، یاد تورا نفس می کشد ونامت ، نشانی جاده های باران را هجا به هجا ، به یادمان می آورد. اقتدار روزهایمان را در تو یافته ایم ؛ در رد گامهای مقاومت. سرفراز ایستاده ایم و پیام بلند تو را با فرزندان وطن زمزمه می کنیم . اگر در هوای استقلال نفس می گشیم نیستی اما نو باوگان وطن هر روزشان را پلاک می خوانند وچفیه می نویسند. اینان، روایتگر حماسه تواند؛ آنگاه که با شمشیر صدایت، عربده بادهای هرزهگرد را به دریدن برخاستی و هجوم بیوقفه شب و حضور دامنه دار کویر را ایستادگی کردی.
"شهيد حسن صفري زماني" در سال 1335 در شهر تهران در خانواده اي مؤمن و متدين و متولد گرديد. وي دوران كودكي خود را در دامان مادري مهربان و پدري زحمت كش ديده به جهان گشود و پس از سپري نمودن دوران كودكي براي كسب علم و تحصيل وارد مدرسه شد و دوره تحصيل را آغاز نمود. وي دوره ابتدايي را در شهر تهران گذراند و بعداز آن به كرج نقل مكان كردند و دوره راهنمايي و دبيرستان را نيز در شهر كرج به پايان رساند و موفق به اخذ ديپلم در رشته تجربي گرديد. در طول تحصیل دانش آموزی باهوش ودرس خوان بود و بعداز آن در نزد پدرشان مشغول حرفه آموزی شد . روی بشاش واخلاق خوشش زبانزد همه بود. قبل از پيروزي انقلاب به خدمت سربازي رفت و اين دوره را نيز با موفقيت به پایان رساند. با اوج گيري مبارزات انقلابي مردم عليه رژيم منحوس پهلوي ايشان نيز هم پاي و دوشادوش ديگر جوانان غيور ميهن اسلاميمان، فعاليت گسترده اي جهت بر اندازي رژيم منفور شاهنشاهي و پيروزي انقلاب و تشكيل كشور اسلامي داشت. به آثار دکتر شریعتی علاقه زیادی داشت وآ نها را مطالعه می کرد و در دوران طاغوت یکبار بدلیل حمل این آثار دستگیر شد.پس از پيروزي انقلاب همچنان در كنار پدر به فعاليت خود ادامه داد و با شروع جنگ تحميلي و هجوم نابرابرانه دست نشانده آمريكا به خاك كشورمان ايشان وظيفه خود دانست كه از خاك ميهن اسلامی خود دفاع نمايد وبه همين خاطر به جبهه هاي جنوب اعزام گرديد و بصورت داوطلبانه در گروه دكتر شهيد چمران به عضويت در آمد و به مقابله با دشمن بر خواست و از زمان اولين اعزامش تا موقع شهادت سه بار متوالي به جبهه اعزام شدو در مرتبه سوم به دنبال حمله گسترده برادران به قلب كفار سرانجام در تاريخ 29/12/59 در جبهه سوسنگرد به شهادت رسيد و پيكر پاك و مطهرش در امام زاده محمد كرج به خاك سپرده شد . چندی بعد که برادرش "شهید محمد صفری زمانی" به پیروی از برادر به جبهه رفت .اونیز مانند برادر در راه وطنش جان باخت . وبه درجه رفیع شهادت نایل آمد.روحش شادو یادش گرامی
فرازهايي از وصيت نامه :
خداوندا شكر گذارم ترا كه مرا ياري فرمودي تا تو را ناظر بر كارهايم دانسته و سعي كنم ، هميشه كارهايم طبق موازين اسلام باشد. اي خدا من هيچ دلخوشي و اميدي و چشم داشتي به دنيا ندارم با اين كه عزيزاني دارم و به آنها علاقه مي ورزم ولي هيچ يك از آنها قادر نيستند، مرا از تو باز دارند .
نقل قول از همرزم شهید:
هنگام شهادتش نوری عجیب در چهره اش نمایان بود، هنگامی که به او می گفتیم که ناراحت نباش. هر چه سریع تر تو را به عقب می بریم. خنده ای کرد و گفت :من متعلق به این دنیای خاکی نیستم و سپس به سوی آسمان ها پر کشید.
