قطره‌ای در برابر عظمت شهدای مدافع حرم
شهدای حرم، عاشقانی که با حماسه خونین خود آسمان را به زمین آوردند و برای عشق‌های جاودانه، قصه شدند.
به گزارش نوید شاهد قم، هجدهم مرداد، روزی است به بلندای ایثار و فداکاری؛ روزی که یاد و خاطره شهید محسن حججی و تمامی شهدای مدافع حرم گرامی داشته می‌شود. این روز، نماد عزت، شجاعت و ایمان راسخ مردانی است که با نثار جان خود، حریم مقدس اهل بیت (ع) را پاس داشتند و آرامش و امنیت ایران اسلامی را به ارمغان آوردند.
وقتی سخن از «شهدای مدافع حرم» به میان می‌آید، نه فقط از جنگ و میدان نبرد، بلکه از قصه دلیرانی می‌گوییم که جان بر کف، از شرف و ارزش‌های انسانی دفاع کردند؛ کسانی که از زندگی و خانواده، از آسایش و آرامش شخصی گذشتند تا عزت و کرامت انسانی در برابر هجوم ظلم و ستم محفوظ بماند.
آن‌ها با قلبی آکنده از عشق و ایمانی راسخ، مسیر دشواری را انتخاب کردند؛ راهی که پایانش را خوب می‌شناختند و با این حال، گام برداشتند. آن‌ها دانستند که شاید دیگر به خانه بازنگردند، اما نه تنها از مرگ هراس نداشتند، بلکه می‌دانستند اگر سکوت کنند و کوتاه بیایند، خون پاکشان پایمال خواهد شد و تاریخ آنان را نخواهد بخشید.
پشت هر شهید مدافع حرم، قصه‌ای از عشق و انتظار نهفته است. مادری که هر شب چشم به راه بازگشت فرزندش بود و برایش دعا می‌کرد؛ همسری که با قلبی آکنده از امید و در عین حال اندوه، همراهی‌اش کرد و در دل به معامله با حضرت زینب (س) دل بست تا این راه ادامه یابد؛ و کودکی که هنوز معنای عمیق شهادت را نمی‌فهمد، اما روزی خواهد دانست که پدرش نه فقط یک شهید، که نماد قهرمانی و ایثار بوده است.
شهید مدافع حرم، مجاهدی است که غیرت و تعهدش به ساحت مقدس اهل بیت (ع) اجازه نداد دشمن به حریم نورانی آنان بی‌حرمتی کند. او، همانند برادری وفادار، پدری دلسوز و فرزندی متعهد، در میان نبردی نابرابر، در کنار رزمندگان دلاور فاطمیون، زینبیون،حیدریون و ... ایستاد و دل هر بیننده‌ای را به احترام به مقاومت خویش واداشت.
با وجود تمامی سختی‌ها و خطرات، این مردان بزرگ نه تنها از مرگ و غربت هراس نداشتند، بلکه تنها ترسشان آن بود که مبادا دیر برسند؛ مبادا صدای مظلومیت بی‌پناهان و مستضعفان به گوش جهانیان نرسد. غیرت، ایمان و عشق به وطن و دین، شعله‌ای بود که دشمنان را در آنسوی مرزها می‌سوزاند و نابود می‌کرد.
شهدای مدافع حرم به ما درس دادند که عشق و ایثار فقط واژه‌هایی زیبا نیستند، بلکه انتخابی آگاهانه و پایدارند؛ انتخابی که میان راحت‌طلبی و مبارزه برای ارزش‌ها تفاوت می‌گذارد. آنان به ما آموختند که شجاعت صرفاً در گرفتن اسلحه نیست؛ بلکه گاهی شجاعت، پا فشردن در راه حق است، ادامه دادن مسیری است که شاید خودشان آغازگر آن بودند.
هر بار که دستان کوچک کودکی را می‌گیریم، هر بار که به مادران چشم‌انتظار احترام می‌گذاریم و هر بار که در برابر ظلم و ستم ایستادگی می‌کنیم، در واقع قطره‌ای از خون پاک شهیدان در رگ‌های تاریخ جاری می‌شود و راه آنان را پرنورتر می‌سازد.
ما هرگز فراموش نمی‌کنیم؛ نه در یادها و نه در دل‌ها. شما، پروانه‌های شجاعی بودید که جان خود را در راه نور فدا کردید تا چراغ حقیقت همیشه روشن بماند و ظلم هرگز بر عدالت غلبه نکند.
امروز، هر یک از ما در هر مقام و موقعیتی که هستیم، وظیفه داریم که این راه را ادامه دهیم؛ راهی که با غیرت، شجاعت، ایمان و عظمت گشوده شده است. یاد و خاطره شهدای مدافع حرم را پاس می‌داریم، برایشان می‌خوانیم و به نسل‌های آینده منتقل می‌کنیم؛ تا همیشه زنده بمانند و چراغ راه ما باشند.
نویسنده: محمد قطبی
