از همان کوچکی سعی می‌کرد روی پای خودش بایستد

خواهر شهید «حمیدرضا رسولی‌نژاد» نقل می‌کند: «از همان کوچکی سعی می‌کرد روی پای خودش بایستد. اگر کسی خانه نبود، گرسنه نمی‌ماند و چیزی برای خودش می‌پخت.»

به گزارش نوید شاهد سمنان، «شهید حمیدرضا رسولی‌نژاد» فرزند محمدکاظم و فاطمه، بیستم آبان ۱۳۴۷ در روستای دروار از توابع شهرستان دامغان به دنیا آمد. دوره ابتدایی و راهنمایی را در همان روستا و دبیرستان را در هنرستان کشاورزی امیرآباد ادامه داد. تا اول دبیرستان را درس خواند و ترک تحصیل کرد.

از همان کوچکی سعی می‌کرد روی پای خودش بایستد

روی پای خودش می‌ایستاد

در امر باغداری و کشاورزی به پدرش کمک می‌کرد. به نگهداری تمبر هم علاقه عجیبی داشت و هر تمبری که به چاپ می‌رسید در آلبومی نگهداری می‌کرد. پدر و مادرش به دیار باقی شتافته‌اند و چهار برادر و پنج خواهر دارد.

خواهر حمیدرضا نقل می‌کند: «از همان کوچکی سعی می‌کرد روی پای خودش بایستد. اگر کسی خانه نبود، گرسنه نمی‌ماند و چیزی برای خودش می‌پخت. پدر و مادرم برای شرکت در مراسم عروسی به ساری رفتند و من و حمید به‌خاطر درس و مدرسه خانه ماندیم. من کوچک بودم و او حکم بزرگ‌تر خانواده را برایم داشت. امتحان داشتم و درس می‌خواندم. او به تنهایی آشپزی می‌کرد. گفت: کوکو دوست داری درست کنم؟ گفتم: هرچی باشه می‌خورم. نزدیک به یک ساعت مشغول پخت و پز بود که با عصبانیت گفت: بیا ببین چرا کوکو نمی‌گیره! نمی‌دونم چی کم داره که به هم نمی‌چسبه. دیدم سیب زمینی خام را رنده کرده و بدون اینکه پیاز بزنه با تخم مرغ قاطی کرده، نمک هم نزده بود. کمک کردم و با همان امکانات چیزی درست کردیم و خوردیم. گفت: حالا می‌فهمم که مادر توی خونه چقدر مهمه! ولی تو رو به خدا به مامان نگو که آبرومون می‌ره!»

یک بار از طرف بسیج به منطقه ارومیه اعزام و در قسمت پل‌سازی مشغول شد و بار دوم پس از گذراندن آموزش ش.م.ه(خنثی‌سازی گاز‌های شیمیایی) هجدهم شهریور ۱۳۶۵ به منطقه جنوب اعزام و در تیپ ۱۲ قائم آل محمد(عج) مشغول خدمت شد. پس از مدتی به جاده خندق در جزیره مجنون اعزام و سرانجام سی و یکم فروردین ۱۳۶۶ بر اثر اصابت گلوله به سینه، شهید شد و به شهرستان دامغان منتقل گردید. پس از تشییع، پیکرش را در زادگاهش روستای دروار به خاک سپردند.

انتهای متن/

برچسب ها
استان ها
عکس
تازه های نشر
اخبار برگزیده