باز می‌خواهید زیر سلطه باشید!
به‌گزارش نوید شاهد البرز؛ شهید محمدتقی ابراهيمي، یکم فروردين 1344، در شهرستان ميانه چشم به جهان گشود. پدرش احمد، فروشنده بود و مادرش سياره نام داشت. دانش‌آموز اول متوسطه در رشته حسابداري بود. به عنوان بسيجي در جبهه حضور يافت. دهم ارديبهشت 1361 ، در شلمچه به شهادت رسيد. پیکر وي مدت‌ها در منطقه برجا ماند و پس از تفحص، در بهشت زهراي شهرستان تهران به خاك سپرده شد.
در ادامه متن وصیت‌نامه و پیام شاخص شهید ابراهیمی را بخوانید.
بسم رب الشهدا و الصدیقین
پدرم! تویی که مانند ابراهیم فرزندت را به قربانگاه فرستادی و اسماعیلت قول می دهد که از میدان قربانگاه فرار نکند. مادرجان! تویی که من را در دامن پاکت بزرگ کردی و تقدیم اسلام و قرآن و راه الله کردی.
مهربان مادرم! وصیّتم به تو این است که فرزندانت را طوری تربیت کنی که به‌سوی حزب الله بروند. خواهرجان! سعی کن؛ همیشه دستورات اسلامی را رعایت کنی تا پاک دامن بمانی، می خواهم همچون زینب (س) باشی و او را بشناسی. برادرانم! بدانید که فقط اسلام حق است و من اسلام را از خمینی آموختم. سعی کنید؛ همیشه به حرف های امام توجّه و بدان عمل کنید که اسلام حقیقی در آن است. من امیدوارم با این وصیّت‌نامه‌ای که می نویسم بتوانم حداقل چند نفر گمراه را به راه مستقیم بیاورم.
شهادت حرکتی است شتابدار به‌سوی معشوق که نصیب هر کس نمی شود، ما باید سعی‌مان برآن باشد که بتوانیم رضای خدا را به‌دست آوریم تا ما را قبول کرده و عاشق ما شود.
به طور ساده بگویم که جبهه وسیله ای است برای شهادت یعنی دکّانی است که خداوند صاحب آن است. یک نفر موقعی به جبهه می آید یعنی اینکه جان خودش را در دست قرار داده و می گوید: ای خدای بزرگوار! این جان فروشی است و اینجاست که خداوند باید قبول کند. اینجاست که خداوند شهید می کند یعنی قبول می کند و شهادت آخرین درجه‌ی کمال است و شما آنقدر خود را بسازید و آنقدر پرهیزکار شوید که اگر به جبهه نیامدید در همانجا هم شهید شوید.
یک لحظه به آخرت خود فکر کنید
همیشه سعی کنید؛ همه‌ی کارهایتان برای خدا باشد و رضای خدا را به‌دست آورید. شما یک لحظه به آخرت خود فکر کنید؛ آیا انسان برای همیشه زنده می ماند؟ جوابش مشخص است، نه! پس انسان می‌میرد پس چه بهترین راه رفتنی و بهترین راه مردن را که شهادت است انتخاب کند و یک بار دیگر به آخرت فکر کنید با خودتان فکر کنید به خودتان بگویید که آیا خداوند شما را آفرید برای چه؟ آیا خداوند انسان را سرخود رها می کند فکر نمی کنید، در آخر هر کاری باید امتحان بدهید؟ پس بیایید کاری کنیم در این امتحانی که خداوند می گیرد قبول شویم. گاهی خداوند انسان را تشنگی، گاهی گرسنگی، گاهی در سختی زندگی، گاهی در جهاد و گاهی در نفس امتحان می کند. در داخل خودتان بروید آیا ببینید می توانید دراین امتحان قبول شوید؟ فکر کنید بگویید موقعی که ما مُردیم و رفتیم در روز آخرت به مالک یوم الدین به صاحب روز قیامت و آخرت چه جوابی خواهیم داد؟ و چه خواهیم گفت؟ چه می توانیم بگوییم؟ آیا می توانیم بگوییم؛ خداوندا تو مرا آفریدی ولی من در آن دنیا جز گناه کاری دیگری نکردم!؟ یا اینکه با سربلندی و افتخار بگوییم در راه تو جان دادم و در آن دنیا هم بالاتر از جان چیز دیگری نبود، به‌شما بدهم و در برابر خداوند روسفید باشیم.
اینقدر خون دادیم باز حیا نمی کنید!
پس بیایید کاری کنیم که درآخرت با سربلندی و افتخار جواب دهیم و در برابر خداوند روسفید باشیم و من از همه می خواهم که به ریسمان خدا چنگ زنید و از تفرقه بپرهیزید و گرنه مدیون خون شهدایید و آنچنان بر سر شما خواهد آمد که یزیدیان به شما حاکم باشند. ای منافقین و سنگ اندازان بین راه انقلاب، آیا هزاران هشدار و کرامت و معجزه در این انقلاب شما را هوشیار نکرده؟ تا کی می خواهید رذالت کنید و از امام و اسلام محروم باشید؟ سعی کنید و به سیل خروشان انقلاب بپیوندید و اِلّا ترازوی عدل الهی و عذاب دوزخ در انتظارتان می باشد. و چگونه می خواهید درآخرت به خداوند جواب دهید! شرم کنید آنقدر شهید دادیم اینقدر خون دادیم باز حیا نمی کنید! باز می خواهید زیر سلطه باشید! یا خودتان می خواهید سلطه باشید. بیایید بخاطر احترام به خون این شهیدان هم که شده توبه کنیم و به خدا بگوییم توبه از من و بخشیدن از تو. و آنقدر به این امّت و به انقلاب و اسلام و به امام خیانت نکنیم و توبه کنیم که خداوند توبه پذیر است. همانا که امام باقر (ع) می فرمایند : آن کسی که از گناه خویش توبه کند مانند کسی است که گناه نکرده باشد امّا آن کسی که استغفار کند ولی باز هم ازگناه خود دست برندارد همانند کسی است که خود را مسخره کند. و خداوند در جای دیگری می فرماید هر کس پیش من آید و از نافرمانی هایی که از من کرده است شرمنده باشد و حیا کند من او را می آمرزم و بر آنانکه گناهانشان را حفظ کرده اند فراموشی می افکنم. به همین دلیل هر چه آدمی از تظاهر به گناه خودداری کند بار گناهش سبک‌تر است زیرا هم نشانه آن است که او یک نوع شرم و حیا ازکار زشت دارد و هم با گناهِ پنهان خود مایه‌ی شیوع گناهان در بین دیگران شده است. البتّه پشیمانی از گناه باید واقعی باشد بدان‌گونه آدمی را مصمّم به ترک گناه کند.
بیایید از خواب غفلت و خواب خرگوشی بیدار شویم
پس چرا باید ما در خواب غفلت باشیم!؟ بیایید از خواب غفلت و خواب خرگوشی بیدار شویم و راه اسلام که آخرش به الله می پیوندد، بپیوندیم. من این وصیّت نامه را می نویسم صددرصد می دانم که شهید می شوم و شهادت افتخار من است. والسّلام.
پيام شاخص شهيد بزرگوار بر اساس متن وصيّت نامه و مطابقت با آيات و روايات
پيام شهيد : سعی کنيد؛ همه ی کارهايتان برای خدا باشد و رضای خدا را به‌دست آوريد. شما يک لحظه به آخرت خود فکر کنيد. آيا انسان برای هميشه زنده می ماند؟ جوابش مشخص است، نه! پس انسان می ميرد پس چه، بهترين راه رفتنی و بهترين راه مردن را که شهادت است انتخاب کند.
شاهد قرآنی: أَ فَمَنِ اتَّبَعَ رِضْوانَ اللَّهِ كَمَنْ باءَ بِسَخَطٍ مِنَ اللَّهِ وَ مَأْواهُ جَهَنَّمُ وَ بِئْسَ الْمَصيرُ (آل عمران/162)
آيا كسى كه خشنودى خدا را پيروى كند (در عبادت و بندگى و درستكارى كوشا و از رحمت خدا بهرهمند باشد) مانند كسى است كه به خشم خدا بازگردد (معصيت و نافرمانى نموده از رحمت خدا بى بهره شود) و جاى او دوزخ باشد، و (دوزخ) و چه بد بازگشتگاهى است.
شاهد حديثی: عَنِ الصَّادِقِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ (ع) قَال : بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّهُ مَنْ طَلَبَ رِضَى اللَّهِ بِسَخَطِ النَّاسِ كَفَاهُ اللَّهُ أُمُورَ النَّاسِ وَ مَنْ طَلَبَ رِضَى النَّاسِ بِسَخَطِ اللَّهِ وَكَلَهُ اللَّهُ إِلَى النَّاسِ وَ السَّلَامُ.(الإختصاص، متن، ص225)
حسين بن على (ع) : بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ، امّا بعد، هر كه رضاى خدا جويد، در برابر خشم مردم، خدا آمرزش را كفايت كند. و هر كه رضاى مردم جويد، در برابر خشم خدا، خدا او را به مردم واگذارد، والسّلام.
منبع: پرونده فرهنگي شهدا، اداره اسناد انتشارات، هنري
ِ
