«حسرت دیدار»

نوید شاهد البرز؛  شهید «نجفقلی نجفی» در سال 1352، در یک خانواده مذهبی و مومن و زحمتکش در روستای «گورچینلو» از توابع «هشترود» آذربایجان شرقی چشم به جهان گشود. او از دوران کودکی علاقه خاصی به آموزش احکام و قران از خود نشان می داد. وی قبل از ورود به دبستان، خواندن قران را آموخت و در کلاس دوم ابتدائی بود که پدرش دار فانی را وداع گفت. او از این به بعد تحت نظر برادران خود هم درس می خواند و هم کار می کرد تا کمکی به معاش خانواده بشود به همین دلیل در پی یافتن کار به تهران آمد و بعد از مدتی مخارج مادر و برادر کوچکتر را به عهده گرفت و همچنین ضمن کار تا سوم راهنمائی هم به تحصیلاتش ادامه داد.

وی در بهار سال 1360، به همراه برادرانش به شهرک «سید جمال الدین» از توابع ساوجبلاغ مهاجرت نمود و در سال 1363، در یک کارگاه به آهنگری پرداخت و به سبب استعداد فراوانی که در وجودش بود دراین حرفه نیز مهارت کافی به دست آورد. در شهریور 1365، به خدمت و به سبب استعداد فراوانی که در وجودش بود دراین حرفه نیز مهارت کافی به دست آورد. او در شهریور 1365، به خدمت مقدس سربازی اعزام شد و پس از طی دوره های لازم در پادگان «امام زاده رضا مراغه» و همچنین آموزش دوره تکاوری داوطلبانه به مناطق عملیاتی «سردشت» اعزام شد تا به حراست از سرزمین های اسلامی و انقلاب بپردازد. بعد از هفده ماه خدمت مقدس سربازی در پانزدهم دیماه 1366، به فیض شهادت نائل آمد. تربت پاکش در گلزار شهدای سید جمال الدین در کنار سایر همرزمانش نمادی از ایثار و استقامت در راه وطن است.

به نقل از برادر شهید است که:

برادر شهید از آخرین دیدار با برادرش چنین می گوید؛ من از سر کار برگشتم و در یکی از چهار راه های مسیر بازگشتم، برادرم را دیدم که لباس سربازی به تن دارد.به محض دیدن او  از سرویس پیاده شدم. او به من گفت که مرخصی ام تمام شده است باید بروم. گفتم: من هم همراه شما تا ترمینال می آیم. هر چه اصرار کردم قبول نکرد خداحافظی کرد و از هم جدا شدیم.

این آخرین دیدار ما بود. از آن روز به بعد هر  وقت به آن چهار راه می رسم به یاد آن روز می افتم و حسرت دیدار در ذهنم زنده می شود.

پیام شهید :از ارزش های اسلامی مان دفاع کنید و در حفظ استقلال و مبارزه با تجاوزگران شرق و غرب به خصوص آمریکا کوشا باشید.

منبع: پرونده فرهنگی شهدا،اداره اسناد انتشارات، هنری