فرزند یکی از دیپلمات های ربوده شده:
يکشنبه, ۱۷ تير ۱۳۹۷ ساعت ۱۵:۵۹
36 سال اسارت یا شهادت نامعلوم! این سرنوشت پر ابهام 4 دیپلمات ایرانی و خانواده‌هایشان است. آیا پیگیری‌های حقوقی و سیاسی لازم برای آشکار شدن وضعیت آنها انجام شده و می شود؟

نوید شاهد: 36 سال است که از واقعه تلخ ربوده شدن چهار تن از دیپلمات‌های ایرانی توسط دست نشاندگان رژیم جعلی اسرائیل در لبنان می‌گذرد، بی‌آنکه هنوز هیچ خبر موثقی از سرنوشت آنان در دست باشد. این جنایت مخالف تمام قوانین بین‌المللی و نقض فاحش حقوق بشری بوده است. چشم خانواده‌های این دیپلمات‌ها در تمام این سالها در انتظار بازگشت عزیزانشان مانده است.
چهاردهم تیر سال 1361، اتومبیل هیئت نمایندگی دیپلماتیک کشور حین ورود به شهر بیروت و به‌هنگام عبور از پُست ایست و بازرسی توسط مزدوران حزب فالانژ لبنان متوقف شده و چهار سرنشین خودروی مزبور به‌رغم مصونیت دیپلماتیک، توسط آدم‌ربایان دست‌نشانده رژیم تروریستی به‌گروگان گرفته شدند. در این آدم‌ربایی سردار احمد متوسلیان وابسته نظامی سفارت ایران در بیروت، سید محسن موسوی کاردار سفارت ایران در بیروت، تقی رستگار مقدم کارمند سفارت ایران و کاظم اخوان عکاس خبرگزاری جمهوری اسلامی به‌اسارت درآمدند و طی اخباری رسمی و غیررسمی بعداً تحویل رژیم صهیونیستی داده شدند. دقایقی بعد از ربوده شدن احمد متوسلیان و همراهانش، رادیو اسرائیل اعلام می‌کند: ژنرال احمد متوسلیان، طراح عملیات فتح المبین و بیت المقدس، در پست بازرسی «برباره» به‌اسارت گرفته شد.

شهریور سال 1375 رادیو رژیم صهیونیستی به‌نقل از روزنامه اسرائیلی "یدیعوت آحارونوت" اعلام کرد: "هرگونه اطلاعات در مورد دیپلمات‌های ایرانی ربوده‌شده در لبنان، می‌تواند اطلاعات متقابلی در مورد رون آراد به‌همراه داشته باشد". رون آراد خلبان اسرائیلی آلمانی الاصل است که در مهرماه سال 65 در جریان حملات هوایی خاک لبنان سقوط کرده و دستگیر شد. اسرائیلی‌ها به‌دروغ اعلام می‌کنند که او دست ایران است.


شاهد و مدرکی بر شهادت دیپلمات‌ها نداریم / پرونده ای که مسئول ندارد

«انجمن حمایت از دیپلمات‌های ربوده شده ایرانی» که به همت خانواده‌های دیپلمات‌های ربوده شده طی سال‌های انتظار تاسیس شده است، گامی بود که خانواده‌ها برداشتند تا تلاش کنند عزیزانشان پیدا شوند و سرنوشت آنها را پیگیری کنند.


پیگیری‌ پرونده دیپلمات‌های ربوده شده، رضایت‌بخش نبوده است

 سید رائد موسوی فرزند جاویدالاثر سید محسن موسوی (کاردار ربوده شده سفارت ایران در لبنان) و دبیرکل این انجمن است. وی در گفتگویی اختصاصی با نوید شاهد درباره اقدامات وزارت خارجه در مورد این پرونده اظهار داشت: وزارت خارجه در حیطه امکاناتی که دارد فقط می‌تواند پیگیری‌های سیاسی انجام دهد اما این موضوع فراتر از یک بحث سیاسی است و جنبه‌های امنیتی و اطلاعاتی دارد زیرا ما در مقابل رژیم صهیونیستی قرار داریم و فضا برای پیگیری‌های سیاسی آنچنان فراهم نیست که بتوانیم از وزارت خارجه انتظار داشته باشیم از ابزارهای سیاسی خود استفاده کند. البته تاکنون پیگیری‌هایی از طریق دولت لبنان و سازمان ملل انجام شده اما متاسفانه به نتیجه ملموسی نرسیده و البته پیگیری‌ها با وقفه‌های طولانی نیز همراه بوده است. به‌طورکلی، پیگیری‌های انجام شده کاملا رضایت‌بخش نبوده است.

موسوی تاکید کرد: دستگاه‌هایی که در حوزه اطلاعاتی و امنیتی کار می‌‌کنند، مجال بیشتری برای فعالیت در این زمینه دارند. اگرچه پیگیری‌های مختلفی انجام شده است اما متاسفانه آنگونه که این پرونده شایسته اهمیت بوده، مورد توجه قرار نگرفته است. در واقع پیگیری پرونده دیپلمات‌های ربوده شده ایرانی، دغدغه مسئولان نیست و وقت مناسبی برای پرونده گذاشته نمی‌شود.

فرزند دیپلمات ربوده شده با اشاره به انجمن تاسیس شده گفت: ما در حد توان خود تلاش کرده‌ایم تا مطالبه خانواده‌های دیپلمات‌ها همچنان زنده بماند و انگیزه در مسئولان برای پیگیری سرنوشت عزیزان ما وجود داشته باشد. واقعیت اینست که انگیزه مسئولان کم است و هر از گاهی تنها به صدور بیانیه‌ای بسنده می‌شود و ما نیز به عنوان یک خانواده و یک نهاد مدنی توان محدودی داریم. خانواده‌های دیپلمات‌های ربوده شده با تاسیس انجمن، فقط توانسته‌اند موضوع را زنده نگه دارند. خانواده سه دیپلمات دیگر نیز با انجمن همکاری می‌کنند تا بتوان اطلاعاتی در مورد سرنوشت عزیزانمان پیدا کنیم اما واقعیت اینست که این افراد دیپلمات بودند و در یک کشور دشمن به اسارت گرفته شده‌اند بنابراین خانواده این افراد چه کاری از دستشان برمی‌آید جز پیگیری کردن؟! این دقیقا یک کار حکومتی و وظیفه حاکمیتی است.
شاهد و مدرکی دال بر شهادت دیپلمات‌ها نداریم / این پرونده  مسئول ندارد
پرونده دیگر هیچ مسئول مشخصی هم ندارد

موسوی متذکر شد: متاسفانه طی دو سه سال اخیر به نظر نمی‌آید کسی پیگیر پرونده باشد و دیگر هیچ مسئول مشخصی هم وجود ندارد. قبلا این پرونده یا در دولت و یا در وزارت خارجه مسئول داشت اما اکنون هیچ جایگاه مشخصی پیگیری پرونده را برعهده نگرفته است درحالی‌که هنوز هم می‌توان در حوزه‌های امنیتی و اطلاعاتی کارهایی را انجام داد که البته هزینه‌های مادی و معنوی خاص خود را دارد.

وی افزود: آنچه اکنون جای خالی آن حس می‌شود، پیگیری حقوقی پرونده است. ما بحث پیگیری حقوقی را از چند سال پیش تاکنون آغاز کردیم اما به خاطر شرایط سیاسی نامساعدی که در لبنان وجود داشت این پیگیری‌ها متوقف شد و الان باید پیگیری حقوقی مجددا آغاز شود زیرا انجام هر کاری اعم از شکایت در مجامع بین‌المللی و یا فشار قانونی بر رژیم صهیونیستی، مستلزم اینست که پرونده حقوقی در ابعاد مختلف پیگیری شود و محل شروع آن نیز لبنان است. عملیاتی‌ترین موضوعی که می‌توان روی آن کار کرد پیگیری حقوقی بوده که نیازمند حمایت دولت است. حتی اگر اقدام حقوقی در سطح بین المللی نیز قرار باشد انجام شود باید در محاکم لبنان شروع شود. این کار در شرایط فعلی انجام شدنی است و می‌تواند نتیجه ملموسی داشته باشد.

موسوی ادامه داد: ما تقریبا با مقامات لبنانی ملاقات‌های زیادی داشته‌ایم. سالهای گذشته نیز در ایام سالگرد ربوده شدن دیپلمات‌ها با رئیس جمهور، وزیر خارجه و وزیر دادگستری لبنان گفتگو کرده‌ایم. همه مسئولان لبنانی نیز در کلام همواره آمادگی خود را برای همکاری اعلام کرده‌اند و شاید جدی نبودن پیگیری مسئولان ایرانی منجر به جدی نشدن پیگیری از سوی مسئولان لبنانی شده است. بالاخره این موضوع دغدغه اصلی مقامات لبنان نیست اما به نظر می‌آید آنها آمادگی همکاری را دارند و باید برنامه منسجم‌تر و بهتری از سوی ایران وجود داشته باشد.


دلیلی بر به شهادت رسیدن عزیزان ما نیست


فرزند دیپلمات ربوده شده با بیان اینکه طبق شواهد و اطلاعات موجود، دلیلی بر به شهادت رسیدن عزیزان ما نیست، گفت: همواره شواهد و اسنادی موجود بوده است که چهار دیپلمات ربوده شده‌اند و در مکان‌های مختلفی جابه‌جا شده و تحویل رژیم صهیونیستی شده‌اند. احتمال قوی اینست که این افراد در دست رژیم صهیونیستی هستند و این رژیم تاکنون به روش‌های مختلفی هم پیام‌هایی را رسانده است که اگر اطلاعات درباره سرنوشت خلبان گمشده اسرائیلی "رون آراد" داده شود، امکان همکاری درباره دیپلمات‌ها وجود دارد.

وی در پایان خاطرنشان کرد: سال گذشته در مجلس شورای اسلامی یک کمیته حقیقت‌یابی تشکیل شد اما آن هم به جایی نرسید و پس از قدری تلاش برای موضوع متوقف شد. این پرونده باید یک مسئول جدی داشته باشد تا پرونده را به نتایجی برساند. خانواده‌ها بیش از این کار خاصی نمی‌توانند انجام دهند. تصور کنید اگر یک فرد عادی در درون مرزهای یک کشور مفقود شود، خانواده هم نمی‌تواند پیگیری بکند مگر آنکه از پلیس درخواست کند. 

انتهای گزارش
برچسب ها
نام:
ایمیل:
* نظر:
مطالب برگزیده استان ها
عکس
تازه های نشر
اخبار برگزیده